کد مطلب:278528 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:263

روایات
1- از امیرالمؤمنین علیه السلام در بخشی از یك حدیث طولانی چنین نقل شده است: «زمین - هیچگاه- از حجتی كه به اقامه ی امر خدا قیام كند خالی نیست: یا آشكار است و مردم او را می شناسند- و یا در شدت و سختی و مخفی از دیدگان مردم نگران



[ صفحه 32]



اداره اهل زمین است؛ تا حجتهای الهی و آیات پروردگار در مسیر حق دوام یابد- و نتیجه ی زحمات ایشان هدر نرود.-» [1] .

2- از امام جعفر صادق علیه السلام از پدران بزرگوارش از علی علیه السلام در خطبه ای كه بر منبر كوفه ایراد فرموده است، نقل شده است: «پروردگارا- تو خود گواهی - كه اهل زمین را از داشتن حجتی از ناحیه تو كه آنان را به دین تو هدایت كند و علم الهی را به ایشان بیاموزد، و حجتت از تمامیت نیفتد و پیروان اولیائت بعداز اینكه- به وسیله - پیامبران - هدایتشان كردی گمراه نشوند، گریزی نیست: این حجت تو یا درمیان مردم ظاهر و برای آنان آشناست اما از او اطاعت نمی كنند؛ یا از دید مردم پنهان و منتظر زمان ظهور است. زمانی كه مردم در صلح و آرامش هستند اگر وجود حجت از نظر آنان غایب باشد دانش و منش او به دلهای مؤمنین می رسد و ایشان به آن عمل می كنند.» [2] .

3- ازامام حسن عسكری علیه السلام در مورد - صحت یا كیفیت - این خبر كه به نقل از پدران بزرگوارش رسیده است كه: «زمین هیچگاه از حجت خدا بر خلقش خالی نیست، هر كس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.» سوال شد، پس امام علیه السلام فرمود: «این مطلب حق است همانطور كه وجود آتش - و جهنم- حق است.» پس از آن حضرت سوال شد كه: «یا بن رسول الله، حجت و امام بعد از شما كیست؟» فرمود: «فرزندم محمد، او امام و حجت بعد از من است، هر كه بمیرد و او را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.» [3] .

4- امام صادق علیه السلام از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل می فرماید كه فرمود: «بدانید كه زمین از حجت خدای عزوجل خالی نیست، اما به واسطه ی ستمگریها و جهالتهای مردم، خداوند دیدگانش را از مشاهده ی او فروبسته است و اگر زمین لحظه ای از حجت



[ صفحه 33]



خدا خالی باشد نظامش درهم ریخته و اهلش را در خود فرو خواهد برد، اما حجت خدا مردم را می شناسد ولی مردم او را نمی شناسند همانگونه كه حضرت یوسف مردم - برادرانش- را می شناخت و آنها او را نشناختند.» [4] .


[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 262، روايت 109.

[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 363، روايت 112.

[3] اثبات الهداه، ج 3، ص 482، روايت 189.

[4] اثبات الهداه، ج 3 ص 235، روايت 463.