کد مطلب:278549 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:257

روایات
1- حسن بن محبوب از امام رضا علیه السلام نقل می كند كه فرمود: پدر و مادرم فدای آن كه هم نام جدم، شبیه من و شبیه موسی بن عمران علیه السلام است، هاله ای از نور او را فراگرفته كه از اشعه ی انوار الهی روشن است. [1] .

2- یعقوب بن منقوش می گوید: بر امام حسن عسكری علیه السلام وارد شدم، ایشان بر روی سكویی در خانه نشسته بودند، در سمت راست آن حضرت اتاقی بود كه در جلوی در آن پرده ای آویزان بود. عرض كردم: «مولای من! صاحب الامر كیست؟ فرمود: این پرده را بالا بزن، پرده را بالا زدم، پسری هفت هشت ساله با قدی در حدود یك متر و اندی - پنج وجب- با پیشانی بلند، چهره ای نورانی، چشمانی درشت و درخشنده، دستانی قوی و گوشت آلود و زانوانی برجسته كه خالی بر گونه ی راست و پارچه ای بر سر داشت - خارج شد-...» [2] .

3- احمد بن اسحق بن سعد می گوید: «از امام حسن عسكری علیه السلام شنیدم كه می فرمود: حمد خدایی را كه مرا از دنیا نبرد تا اینكه جانشین خودم را به من نمایاند. او از نظر قیافه ظاهری و رفتار و اخلاق بیش از همه مردم به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شباهت دارد... [3] .

4- امام باقر از قول پدرش از جدش علیهم السلام نقل می فرماید كه امیر المؤمنین علیه السلام بالای منبر فرمود: «در آخر الزمان از نسل من فرزندی متولد می شود كه دارای چهره ای درخشنده، سینه ای ستبر، پاهایی قوی، شانه هایی پهن و تناور، است كه در پشتش



[ صفحه 68]



دو علامت دارد، یكی همرنگ پوست خودش و دیگری همرنگ علامتی كه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داشت...» [4] .

5- جابر جعفی می گوید: از امام باقر علیه السلام شنیدم كه می فرمود: «عمر بن خطاب در راهی با امیر المؤمنین علیه السلام در حركت بود، از امام علیه السلام خواست او - حضرت مهدی علیه السلام - را برایش توصیف كند. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: جوانی میان قامت، خوشرو و نیكو موی است كه مویش بر شانه اش ریخته و نور چهره اش بر سیاهی محاسن و موی سرش غلبه كرده است، پدرم فدای پسر بهترین كنیزان باد!» [5] .

6- امام باقر علیه السلام فرمود: «مهدی مرد گندمگون از فرزندان فاطمه است.» [6] .


[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 456، روايت 86.

[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 480، روايت 183.

[3] اثبات الهداه، ج 3، ص 481، روايت 187.

[4] بحارالانوار، ج 51، ص 35، روايت 4.

[5] بحارالانوار، ج 51، ص 36، روايت 6.

[6] اثبات الهداه، ج 3، ص 504، روايت 303.