کد مطلب:278557 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:248
روایات
1- امام صادق علیه السلام در مورد آیه (و اذ اخذ ربك من بنی آدم) فرمود: پیمانی كه از آنان گرفته شد نسبت به خداوند، اقرار به ربوبیت، نسبت به پیامبر، اقرار به نبوت، و نسبت به امیرالمؤمنین و امامان، اقرار به امامت آنان بود، آن گاه فرمود: (الست بربكم) و امام علیه السلام بعد از تلاوت این قسمت از آیه اضافه فرمود: و آیا محمد پیامبر شما نیست؟ و آیا علی امام شما نیست؟ و آیا ائمه هدایتگر به سوی حق، امامان شما نیستند؟ آنگاه بنی آدم گفتند آری (قالوا بلی)، پس خداوند فرمود (ان تقولوا یوم القیامه) یعنی تا اینكه در روز قیامت نگویید: (انا كنا عن هذا غافلین) [1] » [2] .
[ صفحه 77]
2- حسین بن نعیم صحاف می گوید: از امام صادق علیه السلام در مورد آیه (فمنكم كافر و منكم مؤمن) [3] سوال كردم. امام علیه السلام فرمود: «خداوند در روز میثاق كه بنی آدم ذراتی كه در صلب آدم بودند، كفر و ایمان مردم را با اعراض از ولایت ما و تمسك به آن، به ایشان شناساند. [4] .
3- امام رضا علیه السلام در پاسخ به نامه عبدالله بن جندب می فرماید: «شیعیان ما و نیز پدرانشان با نام و نشان مشخص شده اند، خداوند از ما و آنها پیمان گرفته است، در مسیر ما هستند و به جایگاه ما راه می یابند، جز ما و آنها كسی تا روز قیامت بر اسلام باقی نمی ماند...» [5] .
[ صفحه 77]
2- حسین بن نعیم صحاف می گوید: از امام صادق علیه السلام در مورد آیه (فمنكم كافر و منكم مؤمن) [3] سوال كردم. امام علیه السلام فرمود: «خداوند در روز میثاق كه بنی آدم ذراتی كه در صلب آدم بودند، كفر و ایمان مردم را با اعراض از ولایت ما و تمسك به آن، به ایشان شناساند. [4] .
3- امام رضا علیه السلام در پاسخ به نامه عبدالله بن جندب می فرماید: «شیعیان ما و نیز پدرانشان با نام و نشان مشخص شده اند، خداوند از ما و آنها پیمان گرفته است، در مسیر ما هستند و به جایگاه ما راه می یابند، جز ما و آنها كسی تا روز قیامت بر اسلام باقی نمی ماند...» [5] .
[1] اعراف: 172- ياد آر آن هنگام را كه پروردگارت از پشت فرزندان آدم ذريه آنها را- احضار كرد- و بر ربوبيت خود گواهشان گرفت و از ايشان پرسيد كه آيا من پروردگار شما نيستم گفتند بلي شهادت مي دهيم كه هستي تا اينكه روز قيامت نگوييد- شما بني آدم- ما از اين موضوع كاملا بي اطلاع بوديم.
[2] بحارالانوار، ج 26، ص 248، روايت 2.
[3] تغابن: 2.
[4] بحارالانوار، ج 26، ص 271، روايت 9.
[5] بحارالانوار، ج 26، ص 241، روايت 5.