کد مطلب:278569 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:212
روایات
1- امام صادق علیه السلام فرمود: پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خوشا به حال- بهشت، گوارا باد بر - آنكه قائم اهل بیت مرا درك كند و در دوره ی غیبت و قبل از قیامت، از او تبعیت كند، دوستانش را دوست بدارد و با دشمنانش دشمنی ورزد، او از یاران و دوستداران من و گرامی ترین افراد امتم نزد من است:» [1] .
2- علی علیه السلام فرمود: «...بدانید! هر كه از شیعیان، بر دینش محكم باقی بماند، و از به درازا كشیدن غیبت امام، دلش به زنگار شك، تیره و سخت نگردد، روز قیامت او با من و در رتبه ی من است.» [2] .
3- امام سجاد علیه السلام فرمود: «هر كس در دوره ی غیبت قائم ما، بر ولایت ما، استوار باقی بماند خداوند اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد به او عطا می فرماید.» [3] .
4- امام صادق علیه السلام فرمود: «بهترین سبب نزدیكی بندگان به خداوند و برترین چیزی كه موجب خشنودی او از ایشان می شود، این است كه در ایام غیبت حجت خدا مردم، مكان او را نمی دانند، معتقد باشند كه حجت خدا بر حق است و روی
[ صفحه 106]
زمین وجود دارد...» [4] .
5- مفضل بن عمر می گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود: كسی كه در حال انتظار فرج صاحب الامر از دنیا برود نه تنها مثل كسی است كه با امام قائم، در كنار و در ارودگاهش است، بلكه همچون مجاهد جنگاوری است كه در ركاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شمشیر می زند.» [5] .
6- امام صادق علیه السلام «هر یك از شما كه بر اعتقاد به صاحب الامر و غیبتش بمیرد، مثل كسی است كه در راه خدا شمشیر می زند.» [6] .
7- حكم بن عیینه می گوید: هنگامی كه امیرالمؤمنین علیه السلام در نهروان، با خوارج می جنگید، مردی برخاست و عرض كرد: ای امیر المؤمنین! خوشا به حال ما كه در كنار تو در این میدان هستیم و در ركاب تو با این خوارج می جنگیم، امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «به آن خدایی كه دانه را شكافت و موجودات را خلق كرد سوگند، مردمی هستند كه هنوز خداوند پدران و اجدادشان را هم خلق نكرده است اما در این میدان، با ما هستند.»آن مرد گفت: چگونه ممكن است گروهی كه هنوز به دنیا نیامده اند با ما باشند؟ حضرت فرمود: «آری، گروهی در آخرالزمان هستند كه در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریكند و دلشان تسلیم امر ماست، براستی و جدا كه آنها در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریك هستند.» [7] .
8- امام صادق علیه السلام فرمود: «هر كس امامش را بشناسد و قبل از قیام صاحب الامر از دنیا برود، مثل كسی است كه در لشگر او مستقر است، و بلكه بالاتر، مثل كسی است كه زیر پرچم او مستقر است.» [8] .
[ صفحه 107]
2- علی علیه السلام فرمود: «...بدانید! هر كه از شیعیان، بر دینش محكم باقی بماند، و از به درازا كشیدن غیبت امام، دلش به زنگار شك، تیره و سخت نگردد، روز قیامت او با من و در رتبه ی من است.» [2] .
3- امام سجاد علیه السلام فرمود: «هر كس در دوره ی غیبت قائم ما، بر ولایت ما، استوار باقی بماند خداوند اجر هزار شهید از شهدای بدر و احد به او عطا می فرماید.» [3] .
4- امام صادق علیه السلام فرمود: «بهترین سبب نزدیكی بندگان به خداوند و برترین چیزی كه موجب خشنودی او از ایشان می شود، این است كه در ایام غیبت حجت خدا مردم، مكان او را نمی دانند، معتقد باشند كه حجت خدا بر حق است و روی
[ صفحه 106]
زمین وجود دارد...» [4] .
5- مفضل بن عمر می گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود: كسی كه در حال انتظار فرج صاحب الامر از دنیا برود نه تنها مثل كسی است كه با امام قائم، در كنار و در ارودگاهش است، بلكه همچون مجاهد جنگاوری است كه در ركاب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شمشیر می زند.» [5] .
6- امام صادق علیه السلام «هر یك از شما كه بر اعتقاد به صاحب الامر و غیبتش بمیرد، مثل كسی است كه در راه خدا شمشیر می زند.» [6] .
7- حكم بن عیینه می گوید: هنگامی كه امیرالمؤمنین علیه السلام در نهروان، با خوارج می جنگید، مردی برخاست و عرض كرد: ای امیر المؤمنین! خوشا به حال ما كه در كنار تو در این میدان هستیم و در ركاب تو با این خوارج می جنگیم، امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «به آن خدایی كه دانه را شكافت و موجودات را خلق كرد سوگند، مردمی هستند كه هنوز خداوند پدران و اجدادشان را هم خلق نكرده است اما در این میدان، با ما هستند.»آن مرد گفت: چگونه ممكن است گروهی كه هنوز به دنیا نیامده اند با ما باشند؟ حضرت فرمود: «آری، گروهی در آخرالزمان هستند كه در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریكند و دلشان تسلیم امر ماست، براستی و جدا كه آنها در آنچه ما انجام می دهیم با ما شریك هستند.» [7] .
8- امام صادق علیه السلام فرمود: «هر كس امامش را بشناسد و قبل از قیام صاحب الامر از دنیا برود، مثل كسی است كه در لشگر او مستقر است، و بلكه بالاتر، مثل كسی است كه زیر پرچم او مستقر است.» [8] .
[ صفحه 107]
[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 460، روايت 104.
[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 464، روايت 115.
[3] اثبات الهداه، ج 3، ص 466، روايت 127.
[4] اثبات الهداه، ج 3، ص 470، روايت 142.
[5] اثبات الهداه، ج 3، ص 471، روايت 143.
[6] بحارالانوار، ج 52، ص 126، روايت 17.
[7] بحارالانوار، ج 52، ص 131، روايت 32.
[8] بحارالانوار، ج 52، ص 141، روايت 53.