کد مطلب:278571 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:228
روایات
1- امام رضا علیه السلام فرمود: «هركس قبل از خروج قائم ما - تقیه را - ترك كند از ما نیست.» [1] .
2- امام صادق علیه السلام فرمود: «وقتی قائم ما قیام كند، تقیه از میان برداشته شده و شمشیر به میدان می آید و جز با شمشیر با مردم معامله نمی شود.» [2] .
3- ابو عمر اعجمی می گوید: «امام صادق علیه السلام به من فرمود: ای ابا عمر! اگر دین را به ده جزء تقسیم كنی، نه جزء آن تقیه است و كسی كه تقیه نكند دین ندارد...» [3] .
[ صفحه 109]
4- عبدالله بن ابی یعفور می گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم كه می فرمود: تقیه، سپر و پناهگاه مؤمن است و كسی كه تقیه نكند ایمان ندارد...» [4] .
5- امام صادق علیه السلام: هر چه این امر- غیبت یا ظهور- نزدیكتر شود، تقیه شدیدتر می شود.» [5] .
6- حسین بن خالد می گوید: امام رضا علیه السلام فرمود: «كسی كه اهل پرهیز نیست، دین ندارد و كسی كه اهل تقیه نیست، ایمان ندارد، گرامی ترین شما در نزد خدا پایبندترین شما به تقیه است.» عرض شد: «یابن رسول الله! تاكی؟» فرمود: «تا قیام قائم، بنابراین كسی كه قبل از خروج قائم ما، تقیه را ترك كند، از ما نیست.» [6] .
7- معمر بن خلاد می گوید: «از امام رضا علیه السلام در مورد از جا حركت كردن برای حكام پرسیدم: فرمود: امام باقر علیه السلام فرمود: تقیه، دین من و دین پدران من است، كسی كه تقیه نكند، ایمان ندارد.» [7] .
8- مفضل می گوید: از امام صادق علیه السلام در مورد آیه: (اجعل بینكم و بینهم ردما) [8] فرمود: «آن سد، تقیه است»، (فما استطاعوا ان یظهروه و ما استطاعوا له نقبا) [9] فرمود: «اگر طبق تقیه عمل نمایی، راهی برای مسلط شدن بر تو پیدا نمی كنند؛ تقیه، دژ محكمی است، و در بین تو و دشمنان خدا به صورت سد مانعی واقع می شود كه نمی توانند در آن رخنه نمایند.» [10] .
9- حبیب بن بشر می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود از پدرم شنیدم كه فرمود: «نه به خدا قسم، پیش من چیزی دوست داشتنی تر از تقیه، در روی زمین، یافت نمی شود؛ ای حبیب، هر كس اهل تقیه باشد خداوند او را بالا می برد و هركس اهل تقیه نباشد
[ صفحه 110]
خداوند او را پست می گرداند، ای حبیب! اگر تقیه رعایت شود، مردم در صلح آرامش بسر خواهند برد.» [11] .
10- امام صادق علیه السلام فرمود: «در حالی كه تقیه واجب است، قتل هیچیك از كفار و دشمنان جایز نیست، مگر آنكه كسی را كشته یا مشغول فساد در زمین باشد، و این كار هم وقتی جایز است كه از به خطر افتادن جان خودت و دوستانت نترسی. در زمان و مكانی كه تقیه - با حفظ جان خودت و دوستانت ودینت - تناسب دارد، تقیه كردن واجب است و كسی كه به خاطر تقیه و دفع ستم و خطر از جان خودش، سوگند بخورد و بعد از آن، سوگند خود را بشكند، بر او كفاره واجب نیست.» [12] .
11- امام باقر علیه السلام فرمود: «در هر جا ضرورت ایجاب كند تقیه كردن لازم است، و آن كسی كه باید تقیه كند خود بهتر می داند كه جای آن كجاست.» [13] .
12- امام عسكری علیه السلام فرمود:امام رضا علیه السلام از گروهی از شیعیان دوری گزید و به آنان اجازه ملاقات نداد. آن گروه گفتند: «یابن رسول الله! چه شده است كه تا این حد از ما اعراض می فرمایی و با مانع قرار دادن بین ما و خودت، ما را خوار می شماری؟» فرمود: «برای اینكه شما ادعا می كنید كه شیعه امیرالمؤمنین هستید و در بیشتر كارهایتان برخلاف عمل می كنید و در انجام واجبات، كوتاهی می نمایید و بسیاری از حقوق برادرنتان را كوچك می شمارید و آنجا كه نباید تقیه كنید تقیه می كنید و آنجا كه باید تقیه كنید، تقیه را ترك می كنید.» [14] .
13- امام عسكری علیه السلام درباره ی آیه ی: (و الهكم اله واحد لا اله الا هو الرحمن الرحیم) [15] فرمود: «نسبت به بندگان مؤمن و شیعه ی آل محمد رحیم است كه میدان تقیه را برایشان باز كرده است، تا هر جا كه بتوانند دوستی با دوستان خدا و دشمنی
[ صفحه 111]
با دشمنان خدا را آشكار كنند و هر جا قدرت اظهار آن را نداشتند آن را پنهان نمایند.» [16] .
14- محمد بن میمون از امام باقر از پدرش علیهم السلام نقل می كند كه فرمود: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «از شما می خواهند كه مرا دشنام دهید، و از شما می خواهند كه از من بیزاری جوئید، در این صورت گردنهایتان را بكشید- یا به افتخار گردنفرازی كنید یا تا سر حد كشته شدن آماده باشید- كه محبت و ولایت من در فطرت انسانها نهفته است.» [17] .
15- امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «آگاه باشید كه پس از من، آدمی گشادگلو، و شكم گنده بر شما مسلط می شود كه هر چه بیابد می خورد و هر چه را نیابد به جستجویش بر می خیزد، پس او را بكشید- كه هرگز نخواهید كشت، بدانید! كه او شما را امر می كند تا مرا دشنام دهید و از من بیزاری جوئید، اما درباره ی دشنام دادن، - می گویم - دشنام دهید كه برای من نوعی تزكیه و برای شما رهایی - از جور- خواهد بود، اما درباره ی بیزاری جستن، می گویم از من بیزاری مجوئید كه من اینگونه خلق شده ام كه درون پاك انسانها مرا دوست بدارد و من اولین كسی هستم كه ایمان آوردم و هجرت كردم.» [18] .
16- امام باقر علیه السلام فرمود: «تقیه برای حفظ جان و جلوگیری از ریختن خون است، پس هرگاه تقیه، خود موجب ریختن خون شد، دیگر تقیه جایز نیست.» [19] .
17- ابو حمزه ثمالی می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: «زمین بر جا باقی نمی ماند مگر اینكه عالمی از ما كه حق را از باطل بشناسد بر روی آن زنده است.» و فرمود: «تقیه برای حفظ جان و جلوگیری از ریختن خون است، پس هرگاه تقیه، خود موجب ریختن خون شد، دیگر تقیه جایز نیست. وبه خدا قسم اگر فرا خوانده شوید
[ صفحه 112]
تا ما را یاری كنید بگویید: «ما این كار را نمی كنیم، تقیه می نماییم.» تقیه برای شما دوست داشتنی تر از پدران و مادرانتان است، و اگر قائم علیه السلام قیام كند، نیازمند به سوال از شما - در این باره - نخواهد بود و- خود می داند هر كس چه كاره است - و حدود الهی را در مورد عده ی زیادی از منافقین شما مردم اجرا خواهد كرد.» [20] .
2- امام صادق علیه السلام فرمود: «وقتی قائم ما قیام كند، تقیه از میان برداشته شده و شمشیر به میدان می آید و جز با شمشیر با مردم معامله نمی شود.» [2] .
3- ابو عمر اعجمی می گوید: «امام صادق علیه السلام به من فرمود: ای ابا عمر! اگر دین را به ده جزء تقسیم كنی، نه جزء آن تقیه است و كسی كه تقیه نكند دین ندارد...» [3] .
[ صفحه 109]
4- عبدالله بن ابی یعفور می گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم كه می فرمود: تقیه، سپر و پناهگاه مؤمن است و كسی كه تقیه نكند ایمان ندارد...» [4] .
5- امام صادق علیه السلام: هر چه این امر- غیبت یا ظهور- نزدیكتر شود، تقیه شدیدتر می شود.» [5] .
6- حسین بن خالد می گوید: امام رضا علیه السلام فرمود: «كسی كه اهل پرهیز نیست، دین ندارد و كسی كه اهل تقیه نیست، ایمان ندارد، گرامی ترین شما در نزد خدا پایبندترین شما به تقیه است.» عرض شد: «یابن رسول الله! تاكی؟» فرمود: «تا قیام قائم، بنابراین كسی كه قبل از خروج قائم ما، تقیه را ترك كند، از ما نیست.» [6] .
7- معمر بن خلاد می گوید: «از امام رضا علیه السلام در مورد از جا حركت كردن برای حكام پرسیدم: فرمود: امام باقر علیه السلام فرمود: تقیه، دین من و دین پدران من است، كسی كه تقیه نكند، ایمان ندارد.» [7] .
8- مفضل می گوید: از امام صادق علیه السلام در مورد آیه: (اجعل بینكم و بینهم ردما) [8] فرمود: «آن سد، تقیه است»، (فما استطاعوا ان یظهروه و ما استطاعوا له نقبا) [9] فرمود: «اگر طبق تقیه عمل نمایی، راهی برای مسلط شدن بر تو پیدا نمی كنند؛ تقیه، دژ محكمی است، و در بین تو و دشمنان خدا به صورت سد مانعی واقع می شود كه نمی توانند در آن رخنه نمایند.» [10] .
9- حبیب بن بشر می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود از پدرم شنیدم كه فرمود: «نه به خدا قسم، پیش من چیزی دوست داشتنی تر از تقیه، در روی زمین، یافت نمی شود؛ ای حبیب، هر كس اهل تقیه باشد خداوند او را بالا می برد و هركس اهل تقیه نباشد
[ صفحه 110]
خداوند او را پست می گرداند، ای حبیب! اگر تقیه رعایت شود، مردم در صلح آرامش بسر خواهند برد.» [11] .
10- امام صادق علیه السلام فرمود: «در حالی كه تقیه واجب است، قتل هیچیك از كفار و دشمنان جایز نیست، مگر آنكه كسی را كشته یا مشغول فساد در زمین باشد، و این كار هم وقتی جایز است كه از به خطر افتادن جان خودت و دوستانت نترسی. در زمان و مكانی كه تقیه - با حفظ جان خودت و دوستانت ودینت - تناسب دارد، تقیه كردن واجب است و كسی كه به خاطر تقیه و دفع ستم و خطر از جان خودش، سوگند بخورد و بعد از آن، سوگند خود را بشكند، بر او كفاره واجب نیست.» [12] .
11- امام باقر علیه السلام فرمود: «در هر جا ضرورت ایجاب كند تقیه كردن لازم است، و آن كسی كه باید تقیه كند خود بهتر می داند كه جای آن كجاست.» [13] .
12- امام عسكری علیه السلام فرمود:امام رضا علیه السلام از گروهی از شیعیان دوری گزید و به آنان اجازه ملاقات نداد. آن گروه گفتند: «یابن رسول الله! چه شده است كه تا این حد از ما اعراض می فرمایی و با مانع قرار دادن بین ما و خودت، ما را خوار می شماری؟» فرمود: «برای اینكه شما ادعا می كنید كه شیعه امیرالمؤمنین هستید و در بیشتر كارهایتان برخلاف عمل می كنید و در انجام واجبات، كوتاهی می نمایید و بسیاری از حقوق برادرنتان را كوچك می شمارید و آنجا كه نباید تقیه كنید تقیه می كنید و آنجا كه باید تقیه كنید، تقیه را ترك می كنید.» [14] .
13- امام عسكری علیه السلام درباره ی آیه ی: (و الهكم اله واحد لا اله الا هو الرحمن الرحیم) [15] فرمود: «نسبت به بندگان مؤمن و شیعه ی آل محمد رحیم است كه میدان تقیه را برایشان باز كرده است، تا هر جا كه بتوانند دوستی با دوستان خدا و دشمنی
[ صفحه 111]
با دشمنان خدا را آشكار كنند و هر جا قدرت اظهار آن را نداشتند آن را پنهان نمایند.» [16] .
14- محمد بن میمون از امام باقر از پدرش علیهم السلام نقل می كند كه فرمود: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «از شما می خواهند كه مرا دشنام دهید، و از شما می خواهند كه از من بیزاری جوئید، در این صورت گردنهایتان را بكشید- یا به افتخار گردنفرازی كنید یا تا سر حد كشته شدن آماده باشید- كه محبت و ولایت من در فطرت انسانها نهفته است.» [17] .
15- امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «آگاه باشید كه پس از من، آدمی گشادگلو، و شكم گنده بر شما مسلط می شود كه هر چه بیابد می خورد و هر چه را نیابد به جستجویش بر می خیزد، پس او را بكشید- كه هرگز نخواهید كشت، بدانید! كه او شما را امر می كند تا مرا دشنام دهید و از من بیزاری جوئید، اما درباره ی دشنام دادن، - می گویم - دشنام دهید كه برای من نوعی تزكیه و برای شما رهایی - از جور- خواهد بود، اما درباره ی بیزاری جستن، می گویم از من بیزاری مجوئید كه من اینگونه خلق شده ام كه درون پاك انسانها مرا دوست بدارد و من اولین كسی هستم كه ایمان آوردم و هجرت كردم.» [18] .
16- امام باقر علیه السلام فرمود: «تقیه برای حفظ جان و جلوگیری از ریختن خون است، پس هرگاه تقیه، خود موجب ریختن خون شد، دیگر تقیه جایز نیست.» [19] .
17- ابو حمزه ثمالی می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: «زمین بر جا باقی نمی ماند مگر اینكه عالمی از ما كه حق را از باطل بشناسد بر روی آن زنده است.» و فرمود: «تقیه برای حفظ جان و جلوگیری از ریختن خون است، پس هرگاه تقیه، خود موجب ریختن خون شد، دیگر تقیه جایز نیست. وبه خدا قسم اگر فرا خوانده شوید
[ صفحه 112]
تا ما را یاری كنید بگویید: «ما این كار را نمی كنیم، تقیه می نماییم.» تقیه برای شما دوست داشتنی تر از پدران و مادرانتان است، و اگر قائم علیه السلام قیام كند، نیازمند به سوال از شما - در این باره - نخواهد بود و- خود می داند هر كس چه كاره است - و حدود الهی را در مورد عده ی زیادی از منافقین شما مردم اجرا خواهد كرد.» [20] .
[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 477، روايت 172.
[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 564، روايت 649.
[3] وسائل الشيعه، ج 11، ص 460، روايت 2، باب 24.
[4] وسايل الشيعه، ج 11، ص 460، روايت 6، باب 24.
[5] وسايل الشيعه، ج 11، ص 462، روايت 11، باب 24.
[6] وسايل الشيعه، ج 11، ص 465، روايت 25، باب 24.
[7] وسايل الشيعه، ج 11، ص 460، روايت 3، باب 24.
[8] كهف: 95 - بين شما و آنها سدي قرار دهم.
[9] كهف: 97- نتوانند از آن بالا بروند و در آن رخنه اي ايجاد كنند.
[10] وسايل الشيعه، ج 11، ص 467، روايت 33، باب 24.
[11] وسايل الشيعه، ج 11، ص 461، روايت 8، باب 24.
[12] وسايل الشيعه، ج 11، ص 464، روايت 21، از باب 24.
[13] وسايل الشيعه، ج 11، ص 468، روايت 1، از باب 25.
[14] وسايل الشيعه، ج 11، ص 470، روايت 9، از باب 25.
[15] بقره: 163.
[16] وسايل الشيعه، ج 11، ص 475، روايت 12، از باب 28.
[17] وسايل الشيعه، ج 11، ص 477، روايت 8، از باب 29.
[18] وسايل الشيعه، ج 11، ص 478، روايت 10، باب 29.
[19] وسايل الشيعه، ج 11، ص 483، روايت 1، از باب 31.
[20] وسايل الشيعه، ج 11، ص 483، روايت 2، از باب 31.