کد مطلب:278573 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:202

روایات
1- عبید بن زراره می گوید: «از امام صادق علیه السلام شنیدم كه می فرمود: «مردم امامشان را از كف داده اند، او در موسم حج، بر اعمال مردم ناظر است، آنها را می بیند ولی آنها او را نمی بینند.» [1] .

2- از امام رضا علیه السلام درباره ی قائم علیه السلام سوال شد، فرمود: جسمش دیده نمی شود و نامش برده نمی شود.» [2] .

3- حسن بن علی بن فضال می گوید: از امام رضا علیه السلام شنیدم كه فرمود: «خضر علیه السلام از آب حیات نوشید و تا نفخ صور زنده است، نزد ما می آید، به ما سلام می كند، صدایش را می شنویم اما خودش را نمی بینیم.»تا اینكه فرمود: «و خداوند، در دوره ی غیبت، به وسیله ی او غربت و تنهایی قائم ما را به انس و الفت بدل خواهد كرد.» [3] .

4- ابو هاشم جعفری می گوید: «شنیدم كه امام هادی علیه السلام فرمود: «جانشین من فرزندم حسن است، با جانشین بعد از من چه خواهید كرد؟» عرض كردم: «فدایت شوم چرا چنین چیزی می فرمایید؟» فرمود: «زیرا شما خودش را نمی بینید و جایز نیست با نامش از او یاد كنید.» عرض كردم، «پس چگونه از او یاد كنیم؟» فرمود: «بگویید حجت آل محمد» [4] .

5- در بخشی از حدیث حكیمه دختر امام جواد علیه السلام آمده است: «...خداوند، ولی الله را از دیدگان بندگانش پنهان می كند و هیچكس او را نمی بیند تا اینكه



[ صفحه 115]



جبرئیل اسبش را به او تقدیم می كند تا آنچه در علم خدا شندنی است انجام گیرد.» [5] .

6- امام صادق علیه السلام فرمود: امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «بدانید كه زمین از حجت خدا خالی نیست اما خداوند به واسطه ی ستم و نادانی مردم، دیده ی ایشان را از دیدارش می پوشاند، و اگر زمین لحظه ای از حجت خدا خالی باشد اهلش را در خود فرو خواهد برد، اما حجت خدا، مردم را می شناسد ولی مردم او را نمی شناسند همان طور كه یوسف، مردم (برادرانش) را می شناخت و آنها او را نمی شناختند.» [6] .

7- اسحق بن عمار می گوید: «قائم علیه السلام دو غیبت دارد، یكی طولانی و دیگری كوتاه، در اولی (كوتاه) جز شیعیان خاص او كسی از محلش اطلاع ندارد و در دومی (طولانی) جز دوستان خاصش كسی مكانش را نمی داند.» [7] .


[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 443، روايت 19.

[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 477، روايت 170.

[3] اثبات الهداه، ج 3، ص 480، روايت 181.

[4] اثبات الهداه، ج 3، ص 490، روايت 229.

[5] اثبات الهداه، ج 3، ص 506، روايت 315.

[6] اثبات الهداه، ج 3، ص 532، روايت 463.

[7] اثبات الهداة، ج 3، ص 534، روايت 475.