کد مطلب:278653 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155
روایات
1- محمد بن طیار درباره ی آیه ی (یوم نحشر من كل أمة فوجا) [1] از قول امام صادق علیه السلام نقل می كند كه فرمود: «هیچیك از مؤمنان كشته نمی شود مگر اینكه بر می گردد تا بمیرد و هیچكس از مؤمنان نمی میرد مگر اینكه بر می گردد تا كشته شود.» [2] .
2- جابر بن یزید نقل می كند: از امام باقر علیه السلام درباره ی آیه ی (ولئن قتلتم فی سبیل الله او
[ صفحه 244]
متم) [3] سوال شد، آن حضرت فرمود: «ای جابر! آیا می دانی سبیل الله چیست؟»، عرض كردم: «نه به خدا قسم، مگر اینكه از شما بشنوم.» پس حضرت فرمود: «كشته شدن در راه علی علیه السلام و فرزندانش، هر كس در راه ولایت او كشته شود در راه خدا كشته شده است و هیچكس نیست كه به این آیه ایمان بیاورد مگر اینكه برای او یك كشته شدن و یك مردن هست، هر كس كشته شود، بر انگیخته می شود تا بمیرد و هر كس بمیرد بر انگیخته می شود تا كشته شود.» [4] .
3- ابو بصیر می گوید: در خدمت امام صادق علیه السلام آیه ی (و أقسموا بالله جهد أیمانهم لا یبعث الله من یموت بلی وعدا علیه حقا و لكن أكثر الناس لا یعلمون) [5] را تلاوت كردم، امام علیه السلام به من فرمود: «ای ابا بصیر! نظرت در مورد این آیه چیست؟» عرض كردم: «مشركین گمانشان این طور است و برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سوگند می خورند كه خداوند، مردگان را زنده نمی كند.» امام علیه السلام فرمود: «مرگ بر كسی كه چنین بگوید. از آنها بپرس كه آیا مشركان به خدا سوگند می خورند یا به لات و عزی؟» عرض كردم: «فدایت شوم! راهنماییم بفرما»، حضرت فرمود: «ای ابا بصیر! وقتی قائم، قیام كند، خداوند گروهی از شیعیان ما را بر انگیزد كه شمشیرهاشان را بر دوش دارند، این خبر به گروهی از شیعیان ما می رسد می گویند: «فلان كس و فلان كس و فلان كس از گورهایشان خارج شدند و همراه حضرت قائم هستند.» خبر به گروهی از دشمنان ما می رسد، می گویند: «ای گروه شیعیان! شما چقدر دروغگو هستید. این دولت خود شماست و باز در آن دروغ می گوئید، نه به خدا قسم، اینها زنده نشدند و تا روز قیامت هم زنده نخواهند شد»، آن گاه حضرت فرمود:خداوند قول آنها را نقل می كند كه: (أقسموا بالله جهد أیمانهم لا یبعث الله من یموت) [6] .
4- در ذیل حدیث عبدالله بن قاسم بطل از امام صادق علیه السلام درباره ی آیه ی (ثم رددنا
[ صفحه 245]
لكم الكرة علیهم) [7] آمده است: «این به خروج امام حسین علیه السلام و هفتاد نفر از یارانش مربوط است.»... [8] .
5- از عمار بن مروان، در روایتی طولانی، كه شخصی درباره ی كیفیت قبض روح مؤمن، از امام صادق علیه السلام سوال كرده، نقل شده است: «سپس آل محمد را بهشت رضوی ملاقات می كند و از غذای آنان با آنها می خورد و از شرابشان می نوشد، و در مجالسشان با آنها به گفتگو می نشیند تا قائم ما اهل بیت قیام كند، وقتی قائم ما اهل بیت قیام كرد خداوند آنها را بر می انگیزد، پس دسته دسته به او روی آورده و لبیك می گویند.» [9] .
6- ابن بكیر از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه فرمود: «گویا حمران بن اعین و میسر بن عبدالعزیز را می بینم كه در بین صفا و مروه، مردم را به شمشیر می زنند.» [10] .
7- علی بن مغیره از امام باقر علیه السلام نقل می كند كه فرمود: «گویی عبدالله بن شریك عامری را می بینم كه عمامه ای سیاه بر سر و طرفین آن را بین شانه هایش انداخته، از دامنه ی كوه، بالا می رود، در میان چهار هزار نفر تكبیر گوی حمله كننده در ركاب قائم ما اهل بیت است.» [11] .
8- مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه فرمود: «با قائم علیه السلام بیست و هفت نفر از ورای كوفه خروج می كنند، پانزده نفر از قوم موسی كه هدایت شدند و به حق گرویدند، [12] هفت نفر از اصحاب كهف، یوشع بن نون، سلمان، ابودجانه انصاری، مقداد و مالك اشتر، اینها یاران مهدی و حاكمان دولت او هستند.» [13] .
9- از امام كاظم علیه السلام نقل شده است كه فرمود: «انسانهایی كه رفته اند باز می گردند
[ صفحه 246]
و در آن روز، قصاص می شوند.هر كس كسی را آزار و شكنجه داد به آن آزار قصاص می شود، هر كس، دیگری را بر آزار یا كشتن دیگری تحریك كرده، به آن قصاص می شود، هر كس كسی را كشته، به كشتن قصاص می شود و دشمنان آنها با هم، همراه آنان رجعت می كنند تا خونخواهی نمایند و بعد از آنها سی ماه عمر می كنند، آنگاه پس از خونخواهی و آرام گرفتن دلهایشان، در یك شب می میرند و دشمنان آنها به آتش عذاب الهی سپرده می شوند و سپس در پیشگاه خدای جبار نگاه داشته می شوند تا حقوق ایشان از آنها گرفته شود.» [14] .
2- جابر بن یزید نقل می كند: از امام باقر علیه السلام درباره ی آیه ی (ولئن قتلتم فی سبیل الله او
[ صفحه 244]
متم) [3] سوال شد، آن حضرت فرمود: «ای جابر! آیا می دانی سبیل الله چیست؟»، عرض كردم: «نه به خدا قسم، مگر اینكه از شما بشنوم.» پس حضرت فرمود: «كشته شدن در راه علی علیه السلام و فرزندانش، هر كس در راه ولایت او كشته شود در راه خدا كشته شده است و هیچكس نیست كه به این آیه ایمان بیاورد مگر اینكه برای او یك كشته شدن و یك مردن هست، هر كس كشته شود، بر انگیخته می شود تا بمیرد و هر كس بمیرد بر انگیخته می شود تا كشته شود.» [4] .
3- ابو بصیر می گوید: در خدمت امام صادق علیه السلام آیه ی (و أقسموا بالله جهد أیمانهم لا یبعث الله من یموت بلی وعدا علیه حقا و لكن أكثر الناس لا یعلمون) [5] را تلاوت كردم، امام علیه السلام به من فرمود: «ای ابا بصیر! نظرت در مورد این آیه چیست؟» عرض كردم: «مشركین گمانشان این طور است و برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سوگند می خورند كه خداوند، مردگان را زنده نمی كند.» امام علیه السلام فرمود: «مرگ بر كسی كه چنین بگوید. از آنها بپرس كه آیا مشركان به خدا سوگند می خورند یا به لات و عزی؟» عرض كردم: «فدایت شوم! راهنماییم بفرما»، حضرت فرمود: «ای ابا بصیر! وقتی قائم، قیام كند، خداوند گروهی از شیعیان ما را بر انگیزد كه شمشیرهاشان را بر دوش دارند، این خبر به گروهی از شیعیان ما می رسد می گویند: «فلان كس و فلان كس و فلان كس از گورهایشان خارج شدند و همراه حضرت قائم هستند.» خبر به گروهی از دشمنان ما می رسد، می گویند: «ای گروه شیعیان! شما چقدر دروغگو هستید. این دولت خود شماست و باز در آن دروغ می گوئید، نه به خدا قسم، اینها زنده نشدند و تا روز قیامت هم زنده نخواهند شد»، آن گاه حضرت فرمود:خداوند قول آنها را نقل می كند كه: (أقسموا بالله جهد أیمانهم لا یبعث الله من یموت) [6] .
4- در ذیل حدیث عبدالله بن قاسم بطل از امام صادق علیه السلام درباره ی آیه ی (ثم رددنا
[ صفحه 245]
لكم الكرة علیهم) [7] آمده است: «این به خروج امام حسین علیه السلام و هفتاد نفر از یارانش مربوط است.»... [8] .
5- از عمار بن مروان، در روایتی طولانی، كه شخصی درباره ی كیفیت قبض روح مؤمن، از امام صادق علیه السلام سوال كرده، نقل شده است: «سپس آل محمد را بهشت رضوی ملاقات می كند و از غذای آنان با آنها می خورد و از شرابشان می نوشد، و در مجالسشان با آنها به گفتگو می نشیند تا قائم ما اهل بیت قیام كند، وقتی قائم ما اهل بیت قیام كرد خداوند آنها را بر می انگیزد، پس دسته دسته به او روی آورده و لبیك می گویند.» [9] .
6- ابن بكیر از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه فرمود: «گویا حمران بن اعین و میسر بن عبدالعزیز را می بینم كه در بین صفا و مروه، مردم را به شمشیر می زنند.» [10] .
7- علی بن مغیره از امام باقر علیه السلام نقل می كند كه فرمود: «گویی عبدالله بن شریك عامری را می بینم كه عمامه ای سیاه بر سر و طرفین آن را بین شانه هایش انداخته، از دامنه ی كوه، بالا می رود، در میان چهار هزار نفر تكبیر گوی حمله كننده در ركاب قائم ما اهل بیت است.» [11] .
8- مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه فرمود: «با قائم علیه السلام بیست و هفت نفر از ورای كوفه خروج می كنند، پانزده نفر از قوم موسی كه هدایت شدند و به حق گرویدند، [12] هفت نفر از اصحاب كهف، یوشع بن نون، سلمان، ابودجانه انصاری، مقداد و مالك اشتر، اینها یاران مهدی و حاكمان دولت او هستند.» [13] .
9- از امام كاظم علیه السلام نقل شده است كه فرمود: «انسانهایی كه رفته اند باز می گردند
[ صفحه 246]
و در آن روز، قصاص می شوند.هر كس كسی را آزار و شكنجه داد به آن آزار قصاص می شود، هر كس، دیگری را بر آزار یا كشتن دیگری تحریك كرده، به آن قصاص می شود، هر كس كسی را كشته، به كشتن قصاص می شود و دشمنان آنها با هم، همراه آنان رجعت می كنند تا خونخواهی نمایند و بعد از آنها سی ماه عمر می كنند، آنگاه پس از خونخواهی و آرام گرفتن دلهایشان، در یك شب می میرند و دشمنان آنها به آتش عذاب الهی سپرده می شوند و سپس در پیشگاه خدای جبار نگاه داشته می شوند تا حقوق ایشان از آنها گرفته شود.» [14] .
[1] نمل: 83- روزي كه از هر امتي، گروهي را محشور كنيم.
[2] بحارالانوار، ج 53، ص 40، روايت 5.
[3] آل عمران: 157- اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، بهتر است...
[4] بحارالانوار، ج 53، ص 40، روايت 8.
[5] نمل: 38- با تاكيد به سوگند خوردند كه خداوند، كسي را كه مرد زنده نمي كند، بلكه وعده ي خدا حق است، اما بيشتر مردم ايمان نمي آورند.
[6] بحارالانوار، ج 53، ص 92، روايت 102.
[7] اسراء: 6- سپس بار ديگر شما را بر آنها مسلط كنيم.
[8] بحارالانوار، ج 53، ص 93، روايت 103.
[9] بحارالانوار، ج 53، ص 97، روايت 113.
[10] بحارالانوار، ج 53، ص 40، روايت 7.
[11] بحارالانوار، ج 53، ص 76، روايت 81.
[12] اشاره به آيه 59 سوره اعراف: (و من قوم موسي أمة يهدون بالحق و به يعدلون): (از قوم موسي گروهي هستند كه به حق هدايت مي شوند و به آن مي گروند).
[13] بحارالانوار، ج 53، ص 90، روايت 95.
[14] بحارالانوار، ج 53، ص 44، روايت 16.