کد مطلب:28257 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
[ حسن علیه السلام] فرمود: «نزد او (علی علیه السلام بروید. او بهتر بر امور شما آگاه است». نزد او رفتند و خواسته خود را مطرح ساختند. فرمود: «چیزی را كه در اختیار من باشد، از من نمی خواهید، مگر كه آن را به شما خواهم داد». آنها بیرون آمدند و گمان كردند كه موفّق شده اند. حسن علیه السلام از آنان پرسید [ چه شد؟]. گفتند: به بهترین خواسته، دست یافتیم و داستان را برایش باز گفتند. فرمود: «آنچه می خواهید برای دوست خود به هنگام اجرای حد به انجام رسانید، انجام دهید». علی علیه السلام او را بیرون آورد و بر او حد زد. سپس فرمود: «به خدا سوگند، این [ اجرای حد] از اموری است كه در اختیار من نیست [بلكه دستور خداست]».[1]. 1367. الغارات - در گزارشی درباره نجاشی شاعر -: نجاشی در جنگ صفّین، شاعر علی علیه السلام بود. در كوفه باده نوشید و امیرمؤمنان او را حد زد. وی خشمگین شد و به معاویه پیوست و علی علیه السلام را هجو كرد. هنگامی كه علی علیه السلام نجاشی را حد زد، همراهان علی علیه السلام از قبیله یَمانی، خشمگین شدند. نزدیك ترین فرد این قبیله به امیرمؤمنان، طارق بن عبداللَّه نَهدی بود كه بر علی علیه السلام وارد شد و گفت: ای امیرمؤمنان! گمان نمی كردیم كه معصیتكاران و طاعت پیشگان، جدایی طلبان و همگرایان، نزد پیشوایان عدالت و سرچشمه های فضیلت، در كیفر برابر باشند، تا این كه رفتارت را با برادرم حارث [ نجاشی] دیدم. سینه هایمان را به درد آوردی، امورمان را از هم گسستی و ما را بر راهی واداشتی كه پیش از آن، گمان می كردیم رونده اش به آتش در می غلتد. علی علیه السلام فرمود: «"وَ إِنَّهَا لَكَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَی الْخَشِعِینَ؛[2] و به درستی كه این كار، گران است، مگر بر فروتنان". ای برادرِ قبیله بنی نهد! مگر او مرد مسلمانی نبود كه یكی از محرّمات خداوند را هتك كرد و ما حدّی را كه كفّاره اش بود، بر او جاری ساختیم؟ خدای متعال می فرماید: "وَلَا یَجْرِمَنَّكُمْ شَنََانُ قَوْمٍ عَلَی أَلَّا تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَی؛[3] و البته نباید دشمنی گروهی، شما را بر آن دارد كه به عدالت رفتار نكنید. عدالت پیشه كنید كه آن به پرهیزگاری نزدیك تر است"».[4]. ر. ك: ص 302 (به پا داشتن حدود، بر نزدیك و دور.
1366. امام باقرعلیه السلام: [ علی علیه السلام]، مردی از قبیله بنی اسد را برای اجرای حد، بازداشت كرد. خویشان او گرد آمدند تا درباره اش میانجیگری كنند و از حسن علیه السلام خواستند آنان را همراهی كند.