کد مطلب:28389 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
1891. امام علی علیه السلام - در عهدنامه اش به مالك اشتر -: همچنین زمامدار را نزدیكان و خویشاوندانی است كه خوی استبداد و گردن فرازی و كمیِ انصاف در معامله ها دارند. ریشه آن را با بُریدن اسباب آن، درآور و به هیچ یك از اطرافیان و خویشاوندانت زمینی را به بخشش وا مگذار، و مبادا در تو طمع كنند با بستن پیمانی كه همسایگان را زیان برساند در بهره آب، یا كاری مشترك كه رنج آن را بر عهده دیگران نهند. پس گوارایی اش برای آنان باشد نه تو و عیب آن در دنیا و آخرت، بر تو مانَد. وحق را از آنِ هر كه باشد، بر عهده دار، نزدیك یا دور، و در این باره، شكیبا باش و این شكیبایی را به حساب خداوند بگذار، هر چند این رفتار، با خویشاوندان و اطرافیانت باشد، و عاقبت آن را در نظر بگیر با دشواری هایی كه برایت آورَد؛ چرا كه پایان آن، پسندیده است.[2]. 1892. امام علی علیه السلام - در عهدنامه اش به مالك اشتر -: بپرهیز از خودكامگی در آنچه مردم، در آن یكسان اند؛ و بپرهیز از غفلت در آنچه بدان توجّه شود، از آنچه در دیده ها نمایان است؛ چرا كه آنچه به ناروا گرفته باشی، به دیگران برگردد و به زودی، پرده كارها از پیش دیده ات برداشته شود و داد ستمدیده را از تو بستانند.[3]. 1893. امام علی علیه السلام - درباره عثمان -: در كوتاه سخن، روش او را برای شما بگویم: او به استبداد و خودكامگی فرمان می رانْد و این، سبب تباهی كارها شد. و شما بی تابی كردید و آن هم ناستوده بود. و خداوند را حكمی است كه واقع شود بر خودكامه و ناشكیبا.[4].
1890. امام علی علیه السلام - از حكمت های منسوب به ایشان -: خودكامگی، حسادت را برانگیزد، و حسادتْ دشمنی آورد، و دشمنی، سبب اختلاف گردد، و اختلاف، باعث جدایی شود، و جدایی، سستی آورد، و سستی، سبب خواری گردد، و خواری، دولت را نابود سازد و نعمت ها را از میان بِبَرد.[1].