کد مطلب:29377 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
فرمود:«دعایی كه جبرئیل علیه السلام به پیامبر خدا در بیماری حسن و حسین آموخت، به تو می آموزم و آن، این دعاست: " خداوندا! هرگاه نعمتی به من دادی، شكر من در برابر آن برای تو اندك بود، و هرگاه مرا به بلایی گرفتار ساختی، شكیبایی من در مقابل آن، كم بود. پس ای آن كه شكر من در برابر نعمتش اندك بود و محرومم نساخت! و ای آن كه شكیبایی من در برابر بلاهایش كم بود و مرا فرو نگذاشت! ای آن كه مرا بر گناه دید و رسوایم نساخت! و ای آن كه مرا بر اشتباهاتم دید و مجازاتم ننمود! بر محمّدصلی الله علیه وآله و خاندان او درود فرست، گناهانم را ببخش و از بیماری ام شفا ده كه تو بر هر چیزی توانایی " ».[1]. 4402. امام علی علیه السلام - در دعایش -:بار خدایا! اگر گرفتارم می سازی، شكیبایم كن. با این حال، سلامت برایم دوست داشتنی تر است.[2]. 4403. امام باقرعلیه السلام:علی - كه درود خدا بر او باد -، بیمار شد. پیامبر خدا به دیدنش آمد و فرمود:«بگو:بار خدایا! از تو درخواست می كنم شتاب در عافیتت یا شكیبایی بر بلایایت و یا درآمدن به رحمتت را».[3].
4401. مهج الدعوات - به نقل از ابن عبّاس -:نزد علی بن ابی طالب علیه السلام نشسته بودم كه مردی رنگْ پریده وارد شد و گفت:ای امیرمؤمنان! من مردی بیمار و پُردردم. دعایی به من بیاموز تا از آن برای [ بهبود] حالم كمك بگیرم.