کد مطلب:29471 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
4748. امام علی علیه السلام:ملّت ها از ستم اربابانشان می ترسند و من از ستم رعیّتم (شهروندانم) بیمناكم.[2]. 4749. امام علی علیه السلام:رعیّت های پیش از من، از زیاده روی اربابانشان می نالیدند و من، امروز از زیاده خواهی رعیّتم (شهروندانم) می نالم. گویی كه من رهرو ام و آنان راهبر، و یا آن كه من رعیّتم و آنان پادشاه.[3]. 4750. امام علی علیه السلام - در نامه اش به معاویه -:گفتی كه من چون شتر افسار بسته، كشیده شدم تا بیعت كنم. به خدا سوگند، می خواستی مرا مذمّت كنی؛ ولی مدح كردی، و می خواستی رسوایم كنی؛ ولی رسوا شدی. مسلمان را نقصی نیست كه مظلوم باشد، اگر تردیدی در دینش و دو دلی ای در یقینش نباشد.[4]. 4751. شرح نهج البلاغة - پس از ذكر دادخواهی اش از جریان شورا و دادخواهی اش از قریش -:بدان كه گزارش هایی نظیر این سخن، از او به تواتر رسیده كه:«از زمانی كه خداوند عزوجل پیامبرش را قبضِ روح كرد تا به امروز، همواره بر من ستم رفته است». و یا این سخن كه:«بار خدایا! قریش را خوار كن؛ چون آنان مرا از حقّم باز داشتند و حكومتم را غصب كردند». و همچون این كلامش كه:«قریش به خاطر من، جزا ببیند! آنان در حقّم بر من ستم كردند و حاكمیت برادرم [ پیامبر خدا ] را از من، به ناحق ستاندند». و چون این كلامش هنگامی كه فریاد كسی را كه می گفت:«من مظلومم» شنید، فرمود:«بیا با هم بنالیم؛ چون من همواره مظلوم بوده ام». و چون كلامش كه:«و او می دانست كه جایگاه من از حكومت، چون محور آسیاب به آسیاب است». و كلامش كه:«میراثم را غارت شده می بینم». و كلامش كه:«ظرف ما را برگرداندند و مردم را بر دوش ما سوار كردند». و كلامش كه:«ما را حقّی است. اگر بدهند، می گیریم، و اگر بازمان دارند، بر پشت شترانْ سوار می شویم، گرچه شبْ طولانی باشد». و كلامش كه:«همواره ستم دیدم و از آنچه حقّم بود و شایسته آن بودم، دورم ساختند.[5]. ر. ك:ص 191 (شكیبایی با خار در چشم). ج 7، ص 15 (روزگار تنهایی). ج 7، ص 215 (شهادت امام علی). ج 11، ص 293 (دشمنی با امام علی).
4747. الغارات - به نقل از عبد الرحمان بن ابی بَكره -:از علی علیه السلام شنیدم كه می فرمود:«هیچ كس آنچه را كه من كشیده ام، نكشیده است». آن گاه گریست.[1].