کد مطلب:29561 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
5290. امام علی علیه السلام: آفریننده بدون تلاش ورزی است كه آفریده ها را به قدرت خود آفرید.[2]. 5291. امام علی علیه السلام: آفریده ها را بدون اندیشه گری آفرید؛ چرا كه اندیشه گری، جز بر آنان كه ذهن دارند، نمی سِزَد، و او را ذهنی نیست.[3]. 5292. امام علی علیه السلام: آفرینش آنچه آفرید، او را رنجی نداد.[4]. 5293. امام علی علیه السلام: سازنده ای بدون به كارگیری اعضاست.[5]. 5294. امام علی علیه السلام: هموست كه آفریده ها را آفرید، بدون نمونه ای كه از روی آن نمونه سازی كند، و بدون داشتن اندازه ای كه از خالقِ معبودی پیش از او مانده باشد تا آن را دستور كار قرار دهد.[6]. 5295. امام علی علیه السلام: آنچه را كه آفرید، بدون نمونه پیشین ایجاد كرد.[7]. 5296. امام علی علیه السلام: آفریدگان را با روش چاره جویی نیافرید.[8]. 5297. امام علی علیه السلام: خداوند سبحان، هیچ چیزی را بیهوده نیافرید كه بیهوده گری كند.[9]. 5298. امام علی علیه السلام: آفریدگان را بدون نمونه، بدون رایزنی با كسی، و بدون كمك گرفتن از كمكْ كاری آفرید. آفرینشِ آفریده، به فرمان او تكمیل شد. پس به پیروی اش اذعان كرد، پذیرفت و رد نكرد، و فرمانبر شد و سرِ ستیز برنداشت.[10]. 5299. امام علی علیه السلام: اگر می خواست آن [ آسمان و زمین] را در كم تر از بر هم زدن پلك چشمی بیافریند، می آفرید؛ امّا او آرامش و مدارا[ ی خود] را نمونه ای برای امینان خود قرار داد، و پاسخی برای [ اقامه] حجّت بر خلقش.[11]. 5300. امام علی علیه السلام - درباره سخن خدای متعال: «إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیْ ءٍ إِذَآ أَرَدْنَهُ أَن نَّقُولَ لَهُ و كُن فَیَكُونُ؛ [12] ما وقتی چیزی را اراده كنیم، همین قدر كه به آن بگوییم: باش!، بی درنگ، موجود می شود» -: این، همان قدرت كامل است كه دارنده آن، نیازمند مباشرت با اشیا نیست؛ بلكه آنها را طبق آنچه می خواهد، به وجود می آورد. در آفریدن چیزی، به اندیشه ورزی نیازمند نیست؛ بلكه هرگاه اراده آفریدن چیزی كند، آن چیز، طبق آنچه او اراده كرده، در كمال حكمت به وجود می آید و سامان آن با یك كلمه، قوام پیدا می كند، و به قدرت قاهرش، از آفریده هایش تمایز می یابد.[13]. 5301. امام علی علیه السلام: هرگاه مؤذّن بگوید: «اللَّه اكبر»، بدان معناست كه می گوید: خدا، كسی است كه آفرینش و تدبیر، از آنِ اوست و آفرینش، به اراده اوست، و همه چیزها برای آفریده ها، از اوست.[14]. 5302. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را كه نمی میرد و شگفتی های او پایان نمی پذیرد؛ چرا كه او هر روز، در حال ایجاد چیز تازه ای است كه نبود.[15]. 5303. امام علی علیه السلام: سپاسْ خدایی را كه یگانه، یكتا، بی نیاز و بی همتاست؛ آن كه نه از چیزی به وجود آمده، و نه آنچه را كه هست، از چیزی آفریده است.... آنچه را آفریده، بدون نمونه قبلی، بدون رنج، و بدون تلاش، ایجاد كرده است. هر سازنده ای، چیزی از روی چیزی می سازد، در حالی كه خداوند، آنچه را ساخته، از روی چیزی نساخته است.[16]. 5304. امام علی علیه السلام: چیزها را از موادّی ازلی و از نمونه هایی ابدی نیافرید؛ بلكه آفرید آنچه را كه آفرید، و اندازه اش را معیّن كرد و آنچه را كه صورت داد، صورتگری كرد و آن را نیكْ صورت آفرید.[17]. 5305. امام علی علیه السلام: اگر همه حیوانات جهان، از پرندگان و چارپایان، چه آنهایی كه در آغُلْ بسته اند، و چه آنهایی كه در صحرا می چرند، با همه گونه ها و سنخ ها و جنس ها، نادانان و زیركان، بر آفرینش پشه ای گِرد آیند، بر آفرینش آن، توان نخواهند یافت، و راه دستیابی به آفرینش آن را هم نخواهند دانست، و خِردها در فهم آن، سرگردان و آواره خواهند شد، و نیروها، ناتوان به آخر خواهند رسید و رانده و مانده، برخواهند گشت، آگاه به این كه ناتوان اند، و معترف به درماندگی از آفریدن آن، و مطمئن از ناتوانی برای از بین بردن آن.[18].
5289. امام علی علیه السلام: آفریننده است، نه به مفهوم حركت و تلاش داشتن.[1].