کد مطلب:29566 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101

مانند












5320. امام علی علیه السلام: [ خداوند، ] آن است كه از آفریده ها دور است، و هیچ چیزی چون او نیست.[1].

5321. امام علی علیه السلام: نمونه ای ندارد تا با نمونه اش شناخته شود.[2].

5322. امام علی علیه السلام: هركس به یكتایی خدا معتقد باشد، او را با آفریدگان، همگون ندانسته است.[3].

5323. امام علی علیه السلام: نه اندازه ای به او نسبت داده شده، و نه مثلی برای او زده شده، و نه چیزی از او پوشیده مانده است. از شبیه بودن به نمونه ها و ویژگی های آفریدگانش برتریِ بسیار والایی دارد.[4].

5324. امام علی علیه السلام: از خدا پروا كنید كه برای پروردگاری كه مانندی ندارد، نمونه بتراشید، یا این كه او را به چیزی از مخلوقاتش شبیه كنید، یا پندارهای خود را بر او حمل كنید، یا فكرتان را در ذات او به كار گیرید، یا برای او مَثَل بزنید، یا به صفات آفریدگان، توصیفش كنید. به راستی كه حقّ شخصی كه چنین كند، آتش است.[5].

5325. امام علی علیه السلام - خطاب به خداوند عزّوجل -: گواهی می دهم كه هر كه تو را با چیزی از آفریده هایت برابر كرد، از تو برگشته است، و هر كه از تو برگشت، به آنچه كه آیه های محكم تو بدان نازل شده و گواه های روشن تو، بدان زبان گشوده، كافر است.[6].

5326. امام علی علیه السلام - خطاب به خداوند عزّوجل -: گواهی می دهم كه هر كه تو را به عضوهای جدا از همِ آفریده هایت، و مفصل های به هم پیوسته آنان كه بر پایه تدبیر حكمت تو چنین شده، همانند كرده است، درون جانش را به شناخت و معرفت تو گره نزده است، و قلبش به این كه همانندی برای تو نیست، یقین پیدا نكرده است، گویی بیزاری جوییِ پیروان را از پیروی شوندگانِ خود كه می گفتند: «تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِی ضَلَلٍ مُّبِینٍ * إِذْ نُسَوِّیكُم بِرَبِّ الْعَلَمِینَ؛ [7] سوگند به خدا كه ما در گم راهیِ آشكاری بودیم، آن گاه كه شما را با پروردگار جهانیان، برابر می كردیم»، نشنیده است.[8].









    1. الكافی: 7/141/1، التوحید: 1/32، بحار الأنوار: 14/266/4.
    2. الكافی: 7/142 1، التوحید: 1/33، بحار الأنوار: 14/266/4.
    3. غرر الحكم: 8648.
    4. التوحید: 26/71، عیون أخبار الرضا: 15/122/1.
    5. روضة الواعظین: 46، بحار الأنوار: 25/298/3.
    6. نهج البلاغة: خطبه 91، التوحید: 13/54، بحار الأنوار: 16/277/4.
    7. شعرا، آیه 97 و 98.
    8. نهج البلاغة: خطبه 91، بحار الأنوار: 17/318/77.