کد مطلب:295791 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:243
بیان
در این روایت و روایت قبل، به دو منزلت این بزرگواران اشاره شده است:
1- تقدم و شرافت خلقت نوری و تمثلی ایشان بر سایر مخلوقات، حتی در خلقت تمثلی كه به «شبح نور» در حدیث گذشته و «ارواح محمد و علی...» در این حدیث تعبیر شده است، كه بحث این فصل پیرامون آن است.
2- مقام نورانیت آن حضرات معصوم، كه در حدیث قبل به «عرضت ولایتهم»، و در این حدیث به «فغشیها نورهم» تعبیر شده است.
و در توضیح منزلت دوم به اختصار می گوییم:
مقام نورانیت، و به تعبیری ولایت كلیه الهیه، همان است كه اگر انبیا و اولیا مؤید به آن نباشند، هیچ معجزه و خرق عادت و كرامتی از آنان صادر نخواهد شد. و نیز مقام خلافت و تصرف در عالم را به تأیید این مقام دارند.
و از همه بالاتر، بخصوص مقام خلافت اهل بیت علیهم السلام به گونه ای است كه هیچ امری در عوالم خلقت انجام نمی گیرد، مگر اینكه به اذن الهی باید از مجرای
ایشان بگذرد. چنانكه در زیارت امام حسین علیه السلام آمده است:
«اراده الرب فی مقادیر اموره تهبط الیكم، و تصدر من بیوتكم.» [1] .
- اراده ی پروردگارت در تقدیر امور (همه مخلوقات) به شما فرود می آید و از خانه ها (و مقام منیع) شما (به جهان و جهانیان) صادر می شود.
و این همان مقام خلافت و ولایت الهی است، زیرا مقام نورانیت ایشان را نمی توان جدای از مقام ولایة اللهی دانست، بلكه عین آن مقام است. [2] .
[1] كامل الزيارات، ص 179، باب 79، روايت 2.
[2] براي توضيح بيشتر ر، ك: فصل دوم كتاب «فروغ شهادت» از نگارنده.