کد مطلب:29582 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:103
و این كه: چگونه دیدگانشان توان آن را ندارد كه از خورشید درخشان، نوری به چنگ آورد تا بدان، در رفت و آمدشان راه را بیابند، و در هنگام آشكار شدن نور خورشید، خود را به آنچه می خواهند، برسانند؟ و این كه: چگونه خداوند با درخشش نور خورشید، آنها را از رفتن به جاهایی كه جلوه گاهِ آفتاب اند، بازداشته است و آنها را در آشیانه هایشان، از رفتن به جایی كه پرتوهای خورشید می درخشند، پنهان نموده است؟ از این رو، در روز، پلك ها را بر حدقه می نهند، و شب را چراغی می شمارند كه به آن، برای جستجوی روزی، راه می جویند، و تاریكی شب، دیده های آنها را كور نمی كند، و تیرگی بسیار آن، آنها را از رفتنْ باز نمی دارد، و آن گاه كه خورشید، نقاب از صورت افكنْد و روشنایی روزْ آشكار شد و پرتو نور آن به لانه سوسمارها تابید، پلك های خود را بر هم می نهند و به آنچه در تاریكی شب به دست آورده اند، بسنده می كنند. منزّه است خدایی كه شب را برای آنها، روز و وسیله روزی قرار داده، و روز را مایه آرامش و قرار آنها نموده است، و بال هایی از گوشت برای آنها نهاده كه به وسیله آنها، به هنگام نیازمندی پرواز می كنند؛ بال هایی كه گویی لاله گوش اند، بدون پر و استخوان. با این حال، جای رگ ها را در آنها آشكار می بینی. و دو بال دارند كه نه آن قدر نازك اند كه بشكنند، و نه آن قدر سخت اند كه سنگین باشند. در حالی كه بچّه شان به آنها چسبیده و پناه آورده، پرواز می كنند. بچّه خفّاش، زمانی كه مادرش بنشیند، می نشیند، و زمانی كه مادرش پرواز كند، پرواز می كند، تا وقتی كه استخوان بندی اش محكم شود و بال هایش برای پرواز، آماده شود، تا راه های زندگی و مصلحت خود را بشناسد. پس منزّه است آفریننده هر چیز، كه آفرینشش بدون نمونه به جا مانده از دیگری است.[1].
5382. امام علی علیه السلام: از جمله ظرافت های صنعت و شگفتی های آفرینش او، حكمت های نهفته در این خفاش هاست كه به ما نشان داده است؛ خفّاش هایی كه نور - كه گشاینده [ دیده] هر چیزی است -، دیده آنها را می بندد، و تاریكی شب - كه دیده هر موجود زنده ای را می بندد -، دیده آنها را باز می كند؛