کد مطلب:295853 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:112
بیان
با توجه به اینكه خداوند سبحان با رحمت عام خود، دنیا و عالم مادی را آفریده و به همه ی اشیا محیط می باشد و از هیچ یك از آنها جدا نیست، آیا منظور از اشراف و اطلاع خداوند بر دنیا جز این است كه بگوییم: حضرت حق، به هیچ وجه عنایت و رحمت خاصی به دنیا ندارد و بدین جهت آن را به فنا و زوال و نیستی مقرون ساخته است، و اگر رحمت و عنایت خاصی داشته باشد تنها به برگزیدگان آن دارد؟!
چنانكه در قسمتی از كلمات رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به ابوذر- رضوان الله علیه- آمده است:
«یا اباذر، والذی نفس محمد بیده، لو ان الدنیا كانت تعدل عند الله جناح بعوضة او ذباب، ما سقی الكافر منها شربه من ماء. یا اباذر، الدنیا ملعونه، ملعون ما فیها الا ما ابتغی به وجه الله و ما من شی ء ابغض الی الله تعالی من الدنیا، خلقها ثم اعرض عنها، فلم ینظر الیها و لا ینظر الیها حتی تقوم الساعة...» [1] .
- ای اباذر، سوگند به كسی كه جان محمد به دست اوست، اگر دنیا نزد خداوند به اندازه بال پشه یا مگسی ارزش داشت، هرگز كافر را حتی به اندازه
جرعه ی آبی از آن سیراب نمی كرد. ای اباذر، دنیا معلون است، و ملعون است هر چه در آن است، مگر آنچه رضای خدا بدان به دست آید. و هیچ چیزی به اندازه دنیا مورد غضب خداوند متعال نیست، آن را آفرید و سپس از آن اعراض كرد و نظری به آن نینداخت و تا قیام قیامت به آن نظری نمی اندازد...
بنابراین، مراد از اشراف و اطلاع حق بر دنیا، همان عنایت خاص اوست، كه تنها شامل برگزیدگان می شود. و به تعبیری ساده تر، بی عنایتی است به اصل دنیا و عنایت به جهت خاصی، نه آن كه نعوذ بالله مراد از اشراف، اشراف مادی و ظاهری باشد.
[1] تنبيه الخواطر (مجموعه ورام)، ج 2، ص 56.