کد مطلب:295984 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
بیان
غرض از ذكر این روایات، آن است كه ما گریه و حزن فاطمه علیهاالسلام را مانند
اندوه و گریه خود در فقدان پدر و یا عزیز دیگر به حساب نیاوریم، كه این با شأن و منزلت و لایی ای كه تاكنون در این رساله از زبان احادیث نسبت به آن حضرت ذكر شد، منافات دارد.
بلكه گریه و حزن وی اولا در فراق رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و به حساب مقام رسالت و منزلت الهی آن حضرت بود.
و ثانیا به خاطر از دست رفتن زحمات وی و ضایع شدن فرمایشات او در باره ی مقام وصایت و امامت بود، چنانكه مجموع احادیث این فصل، خصوصا بیانات مفصل حدیث ششم بر آن دلالت دارد. بلكه تمام جملات خطبه غرای وی بیانگر این است كه غم و غصه و گریه او به خاطر پامال شدن زحمات رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم و احكام الهی بوده است، و حتی محاجه اش درباره ی غصب فدك و نیز سخن وی با امیرالمومنین علیه السلام بدین خاطر بوده، آنجا كه عرض كرد:
«اشتملت شمله الجنین، و قعدت حجرة الظنین...» [1] .
- چگونه است كه مانند جنین در رحم مادر پرده نشین شده، و چون كودك خانه نشین گشته ای؟
البته این كلام ایهام اعتراض نسبت به خانه نشینی حضرت دارد، ولی با توجه به مقام عصمت فاطمه ی زهرا علیهاالسلام و شناختی كه وی نسبت به مقام ولایت امیرالمومنین علیه السلام داشت، این جمله «اعتراض» نیست، بلكه در واقع «استفسار» است كه چگونه شما كه در میدانهای كارزار چنین و چنان بودی، این گونه خانه نشین گشتی؟ لذا هنگامی كه پاسخ شنید، عرض كرد:
«حسبی الله».
- خداوند، مرا بس است.
مضافا بر اینكه، اگر «ظلم» بد است، «انظلام» نیز بد است، لذا علی علیه السلام
مأموریت دارد برای حفظ دین الهی چنان باشد، ولی فاطمه علیهاالسلام در این موقعیت حساس این وظیفه را برای خود نمی بیند كه بعد از آن همه جسارتها به خود و شوهرش و غصب فدك سكوت كند و سخن نگوید، از این روی آن بیانات شیوا را می فرماید، چنانكه وظیفه ی دیگران غیر از علی علیه السلام نیز همین بود.
[1] بحارالانوار قديم، ج 8، ص 106 در اين رابطه ر، ك: خاتمه كتاب، مطلب 2: «علت عدم طرفداري علي عليه السلام از فاطمه عليهاالسلام».