کد مطلب:296030 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
بیان
این بود قسمتی از بیانات حضرت علی علیه السلام، اكنون اشاره وار توضیحاتی عرض می شود تا خواننده با توجه بیشتر به تفاصیل بالاتر برسد.
1- دو جمله ی «فحول وجهه...» و «البائته فی الثری ببقعتك» نشان دهنده ی آن است كه حضرت فاطمه علیهاالسلام در كنار مزار پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم دفن شده است، كه حضرت علی علیه السلام روی خود را برگرداند و با پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم سخن گفت این بیان، قول به اینكه قبر آن حضرت بین قبر و منبر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم قرار دارد را تقویت می كند، چنانكه در فصل 27 (روایت 1 و 2) به آن اشاره می شود.
2- شاید منظور از «السلام... عنی» و «السلام... عن ابنتك» همان تجدید عهد ازلی نسبت به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم باشد، و الا برای تحیت، همان سلام اول از جانب خود كفایت می كرد. و معنا ندارد از طرف حضرت زهرا علیهاالسلام سلام بنماید، زیرا وی خود بر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم وارد شده و از طرف خود بر پدر سلام می كند و نیازی به سلام حضرت علی علیه السلام از طرف وی نیست.
به طور كلی، سلام و صلوات در هر جا بر این بزرگواران واقع شود، در حقیقت همان تجدید عهد ازلی است كه خداوند در ازل «اخذ میثاق» نسبت به ولایت و رسالت آنان اخذ نموده است. در اینجا نیز گویا حضرت با اظهار سلام از ناحیه خود و حضرت زهرا علیهاالسلام به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به آن معنا اشاره می نماید.
در حدیثی از حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام آمده است كه امام صادق علیه السلام فرمود:
«من صلی علی النبی و آله، فمعناه انی علی المیثاق والوفاء الذی قلت حین
قوله (الست بربكم؟ قالوا: بلی) [1] .» [2] .
- هر كس بر پیامبر اكرم و اهل بیتش صلوات فرستد، معنایش این است: من بر عهد و وفایی كه هنگام فرمایش الهی (كه فرمود: آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: آری.) داشتم، استوار هستم.
3- جمله ی «والمختار الله.» می فهماند كه الحاق حضرت زهرا علیهاالسلام به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به انتخاب پروردگار بوده، كه انتخاب زیبایی است، زیرا اولا به اختیار الهی است، و ثانیا به رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم ملحق شده است.
4- جمله «قل یا رسول الله عن صفیتك صبری...» هم اشاره به صفیه بودن و برگزیدگی و سیده زنان عالم بودن حضرت زهرا علیهاالسلام دارد، و هم اشاره به شدت مصیبتی كه بر حضرت علی علیه السلام وارد شده است. در واقع می خواهد بفرماید: ای رسول خدا، با آنكه در مشكلات صابر بودم، اینجا تحملم كم شده است. نه بدین جهت كه همسری را از دست داده ام، بلكه از آن جهت كه فاطمه، برگزیده خداست و سرور زنان عالم است. چگونه می توانم دوریش را تحمل كنم، اما چه كنم؟ كه باید به تو ای رسول خدا اقتدا كنم، همان گونه كه تو در فقدان عزیزانت چون حمزه و ابراهیم و خدیجه و دیگران صبر و بردباری نمودی.
و یا آنكه: من دوری و فراق چون تویی را تحمل كردم و تو را با دستهای خود به خاك سپردم، و جان مقدست در میان سینه و گلویم خارج شد. و گویا كه جان من گرفته می شد، و با این حال صبر كردم، چگونه در فراق فاطمه علیهاالسلام صابر نباشم؟
ب) «بلی، و فی كتاب الله لی انعم القبول: (و انا لله و انا الیه راجعون.) [3] قد استرجعت الودیعه، و اخذت الرهینه، و اخسلت الزهراء، فما اقبح الخضراء
والغبراء! یا رسول الله.» [4] .
[1] اعراف: 172.
[2] فلاح السائل، ذيل بيان صلوات تشهد، ص 129.
[3] بقره: 156.
[4] بحارالانوار، ج 43، ص 193، روايت 21- ترجمه ي اين قسمت و نيز قسمتهاي آينده از سخنان علي عليه السلام در سوگ حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام با توضيحات اضافي در «بيان»هاي ذيل آن ذكر شده است.