کد مطلب:296032 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:111
بیان
آری، این چنین است حال محب و عاشق دلباخته ای كه عشق و محبتش، عین شوق و محبت به خداست، كه می فرماید: حزن و اندوه من، دیگر همیشگی است، و شبهایم بدون فاطمه به بیداری بسر می رود، و اندوه فراق او، نه اندوهی است كه از دلم بیرون رود، بلكه همواره در این غصه بسر می برم تا خداوند مرا در خانه ای كه تو ای رسول خدا، در آن جای داری، اقامت دهد.
زخم دل من، زخمی عمیق، و اندوه من، اندوهی است شدت یافته. چقدر زود بین من و فاطمه فاصله افتاد! و به خدا شكوه می برم.
«انما اشكوا بثی و حزنی الی الله.» [1] .
- شكوه ی غم و اندوه خود را تنها به خدا می برم.
آیا بیان چنین كلماتی از اسوه ی تقوا و صبر و مقاومت در برابر آن همه مشكلات بعد از رحلت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم، بیانگر جایگاه والای فاطمه زهرا علیهاالسلام نیست؟ كه همچون علی علیه السلام كه ممسوس در ذات الهی است، [2] . شكوه كند و بفرماید: صبر و تحملم تمام شده؟ و آیا بیانات مبالغه آمیز از معصوم ممكن است؟ هرگز، بلكه این كلمات نشانگر مقام و منزلت معنوی آن بانو است كه در رحلتش شخصیتی چون امیرالمومنین علیه السلام به فغان آمده و به خدا پناه می آورد.
د) «و ستنبئك ابنتك بتظافر امتك علی هضمها، فاحفها السوال، و استخبرها الحال. فكم من غلیل معتلج بصدرها لم تجد الی بثه سبیلا، و ستقول، و یحكم الله، و هو خیر الحاكمین.» [3] .
- (ای رسول خدا،) بزودی دخترت به تو خبر خواهد داد كه امتت چگونه دست یاری به یكدیگر دادند بر شكستن و ظلم و ستم بر وی. از او بپرس و با پافشاری سوال نما تا درد خود را به تو بگوید (به من كه حاضر نشد مصائب خود را بگوید). چه دردها و ناراحتیها كه در سینه داشت و راه برای باز كردن و گفتن آنها نمی یافت! زود است كه بگوید و خداوند حكم خواهد كرد و او بهترین حكم كنندگان است.
[1] بحارالانوار، ج 43، ص 193، روايت 21.
[2] در روايتي منقول است كه رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «لا تسبوا عليا، فانه ممسوس في ذت الله.»: (هرگز به علي عليه السلام ناسزا مگوييد كه وي ممسوس در ذات الهي است.) احقاق الحق، ج 4، ص 216.
[3] بحارالانوار، ج 43، ص 193، روايت 21.