کد مطلب:29886 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101
6110. امام علی علیه السلام:ما را با قریش، چه كار؟ قریش، [ حقّ] ما را انكار نمی كنند، جز به خاطر این كه خداوند عزّوجل بنیان ایشان را بر بنیاد ما بر افراشته و افراد ما را بر افراد آنان برتری داده و ما را بر آنان برگزیده است. از این كه خداوندْ ما را بر آنان برگزیده است، از او خشمگین اند و با آنچه خداوند می پسندد و دوست دارد، دشمنی می ورزند. هنگامی كه خداوندْ ما را بر آنان برگزید، آنان را در حرمت (احترام) با ما شریك گردانْد. كتاب و نبوّت را به آنان شناساندیم و از واجبات و آیین اسلام، آگاهشان ساختیم و صحف (نوشته ها) و زبور (نامه ها) را برایشان حفظ كردیم و آنان را به دین و آیین اسلام، پایبند ساختیم. آن گاه در برابر ما ایستادند و برتری هایمان را انكار كردند و حقّمان را از ما گرفتند و اعمال و نشان های ما را كوچك شمردند. بار الها! از تو بر ضدّ قریش، یاری می طلبم. حقّم را از ایشان بگیر و آنان را به خاطر ظلمی كه بر من روا داشته اند، رها مساز. پروردگارا! حقّم را از ایشان باز ستان، كه تو حاكمی عادلی.[2]. 6111. امام علی علیه السلام - بخشی از سخنرانی ایشان به هنگام بیرون رفتن برای جنگ بصره ایراد نمود و در آن، شورشیانی را كه علیه وی برخاسته بودند، مذمّت كرد -:مرا چه با قریش؟ به خدا سوگند، آن روز كه كافر بودند، با آنان پیكار نمودم و اكنون كه فریب خورده اند [ نیز] آماده كارزار با آنانم. دیروزْ من هماورد آنان بودم و امروزْ نیز پای پس نمی گذارم. به خدا سوگند، قریش از ما كینه به دل نگرفتند، مگر برای آن كه خدا ما را بر آنان برگزید. ما آنان را در زمره خود در آوردیم، در حالی كه آنان چنان بودند كه شاعر گفته است: به جانم سوگند، بامدادان، پیوسته شیر بی آمیغ می نوشیدی و سرشیر و خرمای بی هسته می خوردی. ما، این رتبه را به تو دادیم، وگرنه تو شایسته این مرتبه بلند نبودی و ما بودیم كه اسبان كوتاه مو و نیزه ها را گرداگرد تو فراهم آوردیم.[3]. 6112. شرح نهج البلاغة - به نقل از ابن عبّاس، در گفتگویش با عثمان -:امّا علّت این كه قوم ما حكومت را از ما دور ساخت، حسدی است - كه به خدا سوگند - آن را می دانی و ظلمی است كه - به خدا سوگند - از آن، آگاه بودی. خداوند، میان ما و ایشان قضاوت كند.[4].
6109. شرح نهج البلاغة:در تفسیر این سخنِ خداوند متعال:«آیا مگر به آنچه خداوند از لطف خویش [ به بعضی از] مردمان بخشیده، رشك می برند؟»، آمده است كه این آیه، درباره علی علیه السلام و علم و دانشی كه به وی اختصاص یافته، نازل شده است.[1].