کد مطلب:29909 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

پلیدزادگی












6189. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - خطاب به علی علیه السلام -:از عرب، كسی جز متّهم به حرامزادگی، و از انصار، كسی جز یهودی، و از سایر مردم، كسی جز بدبخت، با تو دشمنی نمی كند.[1].

6190. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! از قریش، جز زناكار، و از انصار، جز یهودی، و از عرب، جز متّهم به حرامزادگی، و از سایر مردم، جز بدبخت، با تو دشمنی نمی كند.[2].

6191. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای گروه انصار! مِهر علی را بر فرزندانتان عرضه كنید؛ چنانچه پذیرفتند، آنان از شما هستند و اگر امتناع ورزیدند، از شما نیستند.

جابر بن عبد اللَّه می گوید:ما مِهر علی علیه السلام را بر فرزندانمان عرضه می كردیم؛ هر كس علی را دوست می داشت، می فهمیدیم كه او از فرزندان ماست و هر كس با علی دشمنی می ورزید، او را از خود دور می كردیم.[3].

6192. تاریخ دمشق - به نقل از ثابت، از انس -:در روز جنگ خیبر، پیامبر خدا علی علیه السلام را نشان داد و فرمود:«ای مردم! فرزندانتان را با مهر علی بیازمایید؛ چرا كه علی به سوی گم راهی فرا نمی خواند و از هدایت، دور نمی سازد. پس، دوستدار او از شماست و دشمنش از شما نیست».

بعد از جنگ خیبر، هر كس فرزندش را بر دوش می گرفت و در راه علی علیه السلام می ایستاد و هنگامی كه او را می دید، فرزندش را روبه روی او نگه می داشت و با انگشت به او اشاره می كرد و می گفت:ای فرزندم! آیا این مردی را كه می آید، دوست داری؟ اگر فرزندْ پاسخ می داد:«آری»، او را می پذیرفت؛ و اگر فرزند می گفت:«نه»، گویی زمین برای او دهن می گشود. [ پس] به بچه اش می گفت:برو، به مادرت بپیوند و پدرت را از خویشان مادرت مَدان. من به كسی كه علی علیه السلام را دوست نداشته باشد، نیازی ندارم.[4].

6193. علل الشرائع - به نقل از ابو ایّوب انصاری -:مِهر علی علیه السلام را بر فرزندانتان عرضه كنید؛ هر كدام كه او را دوست داشت، از شماست و هر كدام كه او را دوست نداشت، از مادرش بپرسید كه او را از كجا آورده است. از پیامبر خدا شنیدم كه به علی بن ابی طالب علیه السلام می گفت:«جز مؤمن، تو را دوست ندارد؛ و جز منافق یا زنازاده یا كسی كه مادرش او را در دوران حیضْ باردار شده است، تو را دشمن نمی دارد».[5].

6194. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - درباره علی علیه السلام -:جز سه كس، با وی دشمنی نمی كند:زناكار، یا منافق، یا كسی كه مادرش او را در دوران حیضْ باردار شده است.[6].

6195. پیامبر خداصلی الله علیه وآله - درباره علی علیه السلام -:به خدا سوگند، كسی جز كافر یا منافق یا زناكار، با وی كینه و دشمنی نمی ورزد.[7].

6196. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:فرزندانتان را با مهرِ علی بن ابی طالبْ امتحان كنید؛ اگر او را دوست داشتند، بدانید كه پاكزاده اند و اگر او را دشمن داشتند، بدانید كه زنازاده اند.[8].

6197. امام علی علیه السلام:سه كس مرا دوست ندارند:زنازاده، منافق، و مردی كه مادرش او را در ایّام حیضْ باردار شده است.[9].

6198. امام علی علیه السلام:كافر و زنازاده، مرا دوست ندارند.[10].

6199. تاریخ دمشق - به نقل از محبوب بن ابی زناد -:انصار گفتند:مردان زنازاده را از راه دشمنی آنان با علی بن ابی طالب علیه السلام می شناختیم.[11].

6200. تاریخ دمشق - به نقل از عُبادة بن صامت -:فرزندانمان را با مِهر علی بن ابی طالب علیه السلام می آزمودیم و وقتی مشاهده می كردیم كه فردی علی بن ابی طالب علیه السلام را دوست ندارد، متوجّه می شدیم كه او فرزند ما نیست و حرامزاده است.[12].

6201. كتاب من لایحضره الفقیه:جابر بن عبداللَّه انصاری، در مدینه در محله انصار می چرخید و می گفت:علی علیه السلام بهترینِ انسان هاست و هر كه از او روی بگردانَد، كافر است. ای جماعت انصار! فرزندانتان را با محبّت علی علیه السلام تربیت كنید؛ هر كدام كه امتناع ورزید، در كار مادرش بنگرید.[13].

6202. مروج الذهب:در سال 226 هجری، ابو دُلَف، قاسم بن عیسی عِجلی، در گذشت. او سَرور خانواده و رئیس قبیله خود (عجل) و جز آن (خاندان ربیعه) بود و نیز شاعری شریف، جوان مردی شجاع، و آوازه خوانی درستكار بود....

عیسی بن ابی دلف، یادآور شده است كه برادرش دُلَف - كه به واسطه او، پدرش به «ابو دُلَف» نامبردار شد - به علی بن ابی طالب علیه السلام بی حرمتی می كرد و او و شیعیانش را كوچك می شمرد و به آنان نسبت جهل می داد.

یك روز، دُلَف، در مجلس پدرش، [ هنگامی] كه وی حضور نداشت، گفت:آنان گمان می كنند كه جز آدمی كه پاكزاد نیست، كسی از علی علیه السلام بدگویی نمی كند. شما از غیرت امیر (پدرم) باخبر هستید كه او اجازه نمی دهد كسی بر احدی از زنانش بی حرمتی كند. [ با وجود این] من با علی دشمنم.

اندكی نگذشت كه ابو دلف آمد. وقتی او را دیدیم، برایش برخاستیم. ابو دلف گفت:آنچه را دلف گفت، شنیدم. این سخن، دروغ نیست و روایتی كه در این معنا آمده، خلاف نیست.

به خدا سوگند كه او (دُلَف)، زاده زنا در دوران حیض است و قضیّه اش این گونه است كه من بیمار بودم و خواهرم كنیزش را نزد من فرستاد. من از آن كنیز، خوشم آمد و نتوانستم از او بگذرم. با او كه حائض بود، در آمیختم و او باردار شد. هنگامی كه بارداری اش آشكار شد، خواهرم او را به من بخشید.[14].









    1. المناقب:330/323، الخصال:1/577.
    2. علل الشرائع:7/143، فضائل الشیعة:25/67، مناقب آل أبی طالب:267/2.
    3. علل الشرائع:7/143.
    4. تاریخ دمشق:8818/288/42.
    5. علل الشرائع:12/145، بحار الأنوار:110/301/39.
    6. الیقین:52/203، بحار الأنوار:27/155/27.
    7. مناقب آل أبی طالب:209/3.
    8. الإرشاد:45/1، إعلام الوری:318/1.
    9. شرح الأخبار:91/152/1، مناقب آل أبی طالب:208/3.
    10. شرح نهج البلاغة:110/4، شرح الأخبار:92/152/1.
    11. تاریخ دمشق:287/42، فرائد السمطین:293/365/1، مناقب آل أبی طالب:207/3.
    12. تاریخ دمشق:287/42.
    13. كتاب من لایحضره الفقیه:4744/493/3، علل الشرائع:4/142، الأمالی، صدوق:133/136.
    14. مروج الذهب:62/4، وفیات الأعیان:78/4، البدایة والنهایة:294/10.