کد مطلب:313889 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:215

مرو
نام شهر مرو، شاهجان است، كه برای آنكه با مرورود - كه ذكر آن بعدا خواهد آمد - اشتباه نشود، به مرو بزرگ مشهور است. مرو از مشهورترین شهرهای خراسان



[ صفحه 212]



قدیم بوده است و جغرافی دانان سخنان زیادی در تعریف و توصیف آن گفته اند، به خصوص یاقوت حموی كه در آنجا سه سال اقامت داشته و مطالب كتاب خود معجم البلدان را جمع آوری می كرده است. زیرا مرو در آن زمان به علت گنجینه های كتابش مشهور بوده است، همچون كتابخانه ی عزیزیه كه حدود دوازده هزار كتاب داشته، كتابخانه ی كمالیه (دو كتابخانه ی یاد شده در مسجد جامع شهر بوده است)، كتابخانه ی نظام الملك كه در مدرسه ی نظام الملك قرار داشت، كتابخانه ی شرف الملك كه آن نیز در مدرسه ی وی بود، دو كتابخانه از سمعانیها، كتابخانه ای در مدرسه ی عهدیه، كتابخانه ی مدرسه ی خاتونیه، كتابخانه ی مجدالملك، و بالأخره ضمیریه.

آرامگاه سلطان سنجر، آخرین پادشاه قدرتمند سلاجقه متوفی 552 در مرو قرار دارد. مرو در جنگ تاتار ویران شد و هر چه داشت به غارت رفت و بعدها مثل همه ی شهرهایی كه مغولان می گشودند، از رونق افتاد. [1] .


[1] مهاجران آل ابي طالب عليهم السلام: ص 511.