کد مطلب:314770
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:192
قارقارا
آخرین جمعه ماه ذیحجه و قبل از فرا رسیدن ماه محرم، اهالی خلخال در هر محله یك اصل درخت چنار بلند و قطوری را كه در اصطلاح محلی به آن «قارقارا» گویند و غالبا به صورت نذری و اهدایی و ندرتا خریداری شده را از باغات اطراف شهر، معین و مشخص كرده و آن را با سلام و صلوات قطع نموده و بعد از بریدن شاخه های اضافی، دستكهایی به آن بسته و با فریاد
«یا حسین» و شعار: ایندی مدد وقتی دور
حضرت عباس آقا
یعنی: اكنون وقت كمك است یا حضرت عباس (علیه السلام)
آن را به دوش گرفته و با طبل و شیپور و با نواختن طبل عزا به جلو مسجد می آورند و در حالی كه به انتهای آن پارچه و بیرق های كوچك سیاه و سبز به علامت عزا بسته اند در وسط میدان مقابل مسجد می كارند. در مسیر حركت نیز این شعار را می گویند:
هانسی گروهون بئله مولاسی وار
شیعه لرون حضرت عباسی وار
یعنی: شیعیان حضرت عباس دارند؛ كدام گروه اینچنین مولایی دارد.
[ صفحه 254]
معمولا بعد از این مراسم، مردم به استقبال محرم می روند و مساجد و بازار و اماكن را سیاه پوش می كنند.
شاید یكی از علل وجود مراسم «قارقارا» این است كه چون در گذشته مواد سوختی و سایر امكانات، مانند امروز وجود نداشت، از تنه و شاخه های آن درخت به عنوان ستون و پایه برای گرم كردن مساجد در زمستان و موارد مشابه دیگر استفاده می كردند.