کد مطلب:315470 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:219
مادر
مادر گرامی و بزرگوار ابوالفضل العباس (علیه السلام) بانوی پاك، «فاطمه دخت حزام بن خالد» است. «حزام» از استوانه های شرافت در میان عرب به شمار می رفت و در بخشش، مهمان نوازی، دلاوری و رادمردی مشهور بود. خاندان این بانو از خاندانهای ریشه دار و جلیل القدر بود كه به دلیری و دستگیری معروف بودند. گروهی از این خاندان به شجاعت و بزرگ منشی، نامی شدند، از جمله:
[ صفحه 25]
1- عامر بن طفیل: عامر برادر «عمره»، مادر مادربزرگ «ام البنین» بود كه از معروفترین سواران عرب به شمار می رفت و آوازه ی دلاوری او در تمام محافل عربی و غیر آن پیچیده بود تا آنجا كه اگر هیأتی از عرب نزد «قیصر روم» می رفت در صورتی كه با عامر نسبتی داشت، مورد تجلیل و تقدیر قرار می گرفت وگرنه توجهی به آن نمی شد.
2- عامر بن مالك: عامر جد دوم بانو «ام البنین» است كه از سواران و دلاوران عرب به شمار می رفت و به سبب دلیری بسیاری، او را «ملاعب الاسنة» (همبازی نیزه ها) لقب داده بودند. شاعری درباره اش می گوید:
«عامر با سرنیزه ها بازی می كند و بهره ی گردانها را یكجا از آن خود ساخته است». [1] .
علاوه بر دلاوری، از پایبندان به پیمان و یاور محرومان بود و مردانگی او ضعیفان را دستگیر بود كه مورخان در این باب نمونه های متعددی از او نقل كرده اند.
3- طفیل: طفیل پدر عمره (مادر مادربزرگ ام البنین) از نامدارترین دلاوران عرب بود و برادرانی از بهترین سواران عرب داشت از جمله: ربیع، عبیده و معاویه. به مادر آنان «ام البنین» گفته می شد. این چند برادر نزد «نعمان بن منذر» رفتند.
در آنجا «ربیع بن زیاد عبسی» را كه از دشمنانشان بود، مشاهده كردند. «لبید» ازخشم برافروخته شد و نعمان را مخاطب ساخته چنین سرود:
«ای بخشنده ی خیر بزرگ از دارایی! ما فرزندان چهارگانه ی «ام البنین» هستیم».
[ صفحه 26]
«ماییم بهترین فرزندان عامر بن صعصعه كه در كاسه های بزرگ به دیگران اطعام می كنیم».
«در میدان كارزار، میان جمجمه ها می كوبیم و از كنام شیران به سویت آمده ایم».
«درباره ی او (ربیع) از دانایی بپرس و پندش را به كار بند».
«هشیار باش! اگر از بدگویی و لعن بیزاری، با او نشست و برخاست مكن و با او هم كاسه مشو». [2] .
نعمان از ربیع روگردان شد و او را از خود دور كرد و به او گفت:
«از من دور شو و به هر سو كه می خواهی روانه شو و بیش از این با اباطیلت مرا میازار».
«چه راست و چه دروغ، درباره ات چیزهایی گفته شد، پس عذرت در این میان چیست؟» [3] .
این كه نعمان فورا خواسته ی آنان را برآورد و ربیع را از خود راند، بیانگر موقعیت والای آنان نزد اوست.
4- عروة بن عتبه: عروه پدر «كبشه» نیای مادری ام البنین و از شخصیتهای
[ صفحه 27]
برجسته در عالم عربی بود. به دیدار پادشاهان معاصر خود می رفت و از طرف آنان مورد تجلیل و قدردانی قرار می گرفت و پذیرایی شایانی از او به عمل می آمد [4] .
اینان برخی از اجداد مادری حضرت ابوالفضل (علیه السلام) هستند كه متصف به صفات والا و گرایشهای عمیق انسانی بوده اند و به حكم قانون وراثت، ویژگیهای والای خود را از طریق ام البنین به فرزندان بزرگوارش منتقل كرده اند.
[ صفحه 25]
1- عامر بن طفیل: عامر برادر «عمره»، مادر مادربزرگ «ام البنین» بود كه از معروفترین سواران عرب به شمار می رفت و آوازه ی دلاوری او در تمام محافل عربی و غیر آن پیچیده بود تا آنجا كه اگر هیأتی از عرب نزد «قیصر روم» می رفت در صورتی كه با عامر نسبتی داشت، مورد تجلیل و تقدیر قرار می گرفت وگرنه توجهی به آن نمی شد.
2- عامر بن مالك: عامر جد دوم بانو «ام البنین» است كه از سواران و دلاوران عرب به شمار می رفت و به سبب دلیری بسیاری، او را «ملاعب الاسنة» (همبازی نیزه ها) لقب داده بودند. شاعری درباره اش می گوید:
«عامر با سرنیزه ها بازی می كند و بهره ی گردانها را یكجا از آن خود ساخته است». [1] .
علاوه بر دلاوری، از پایبندان به پیمان و یاور محرومان بود و مردانگی او ضعیفان را دستگیر بود كه مورخان در این باب نمونه های متعددی از او نقل كرده اند.
3- طفیل: طفیل پدر عمره (مادر مادربزرگ ام البنین) از نامدارترین دلاوران عرب بود و برادرانی از بهترین سواران عرب داشت از جمله: ربیع، عبیده و معاویه. به مادر آنان «ام البنین» گفته می شد. این چند برادر نزد «نعمان بن منذر» رفتند.
در آنجا «ربیع بن زیاد عبسی» را كه از دشمنانشان بود، مشاهده كردند. «لبید» ازخشم برافروخته شد و نعمان را مخاطب ساخته چنین سرود:
«ای بخشنده ی خیر بزرگ از دارایی! ما فرزندان چهارگانه ی «ام البنین» هستیم».
[ صفحه 26]
«ماییم بهترین فرزندان عامر بن صعصعه كه در كاسه های بزرگ به دیگران اطعام می كنیم».
«در میدان كارزار، میان جمجمه ها می كوبیم و از كنام شیران به سویت آمده ایم».
«درباره ی او (ربیع) از دانایی بپرس و پندش را به كار بند».
«هشیار باش! اگر از بدگویی و لعن بیزاری، با او نشست و برخاست مكن و با او هم كاسه مشو». [2] .
نعمان از ربیع روگردان شد و او را از خود دور كرد و به او گفت:
«از من دور شو و به هر سو كه می خواهی روانه شو و بیش از این با اباطیلت مرا میازار».
«چه راست و چه دروغ، درباره ات چیزهایی گفته شد، پس عذرت در این میان چیست؟» [3] .
این كه نعمان فورا خواسته ی آنان را برآورد و ربیع را از خود راند، بیانگر موقعیت والای آنان نزد اوست.
4- عروة بن عتبه: عروه پدر «كبشه» نیای مادری ام البنین و از شخصیتهای
[ صفحه 27]
برجسته در عالم عربی بود. به دیدار پادشاهان معاصر خود می رفت و از طرف آنان مورد تجلیل و قدردانی قرار می گرفت و پذیرایی شایانی از او به عمل می آمد [4] .
اینان برخی از اجداد مادری حضرت ابوالفضل (علیه السلام) هستند كه متصف به صفات والا و گرایشهای عمیق انسانی بوده اند و به حكم قانون وراثت، ویژگیهای والای خود را از طریق ام البنین به فرزندان بزرگوارش منتقل كرده اند.
[1]
يلاعب اطراف الأسنة عامر
فراح له حظ الكتائب اجمع.
[2]
يا واهب الخير الجزيل من سعة
نحن بنو ام البنين الاربعة
و نحن خير عامر بن صعصعة
المطعمون الجفنة المدعدعة
الضاربون الهام وسط الحيصعة
اليك جاوزنا بلادا مسبعة
تخبر عن هذا خبيرا فاسمعه
مهلا ابيت اللعن لاتأكل معه.
[3]
شرد برحلك عني حيث شئت و لا
تكثر علي ودع عنك الاباطيلا
قد قيل ذلك ان حقا و ان كذبا
فما اعتذارك في شي ء اذا قيلا.
[4] قمر بني هاشم، ص 13 - 11. محقق بزرگ شيخ عبدالواحد مظفر در كتاب خود «بطل العلقمي» به تفصيل درباره ي اين خاندان گرامي و باقيات صالحات آنان سخن رانده است.