کد مطلب:315477 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:213
نامگذاری
امیرالمؤمنین (علیه السلام) از پس پرده های غیب، جنگاوری و دلیری فرزند را در عرصه های پیكار دریافته بود و می دانست كه او یكی از قهرمانان اسلام خواهد بود، لذا او را عباس (دژم: شیربیشه) [1] نامید؛ زیرا در برابر كژیها و باطل، ترشرو و پرآژنگ بود و در مقابل نیكی، خندان و چهره ی گشوده. همان گونه كه پدر دریافته بود، فرزندش در میادین رزم و جنگهایی كه به وسیله ی دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) به وجود می آمد، چون شیری خشمگین می غرید، گردان و دلیران سپاه كفر را درهم می كوفت و در میدان كربلا تمامی سپاه دشمن را دچار هراس مرگ آوری كرد. شاعر درباره ی حضرتش می گوید:
«هراس از مرگ، چهره ی دشمن را درهم كشیده بود، لیكن عباس در این میان خندان و متبسم بود». [2] .
«هراس از مرگ، چهره ی دشمن را درهم كشیده بود، لیكن عباس در این میان خندان و متبسم بود». [2] .
[1] منتهي الارب.
[2]
عبست وجوه القوم خوف الموت
والعباس فيهم ضاحك متبسم.