کد مطلب:315482 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:206
رشد
ابوالفضل العباس، از بالندگی شایسته ای برخوردار بود و كمتر انسانی از چنین امكان رشدی برخوردار می گردد. حضرت در سایه ی پدرش، (پرچمدار عدالت اجتماعی بر روی زمین) رشد كرد و از علوم، تقوا، گرایشهای والا و عادات پاكیزه ی او بهره مند گشت، تا آنكه در آینده نمونه ی كامل و تصویری گویا از امام متقیان باشد. مادرش بانو فاطمه نیز در تربیت فرزند اهتمامی شایسته داشت و بذر همه ی صفات كمال و فضایل و خدادوستی را در زمین بكر وجود فرزند كاشت، كه بر اثر آن، حضرت عباس را در تمام زندگی خود، طاعت خدا و جلب مرضات او را در سرلوحه ی كار خود قرار داد.
ابوالفضل، ملازم برادرانش ریحانه و دو سبط گرامی رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) حسن و حسین (علیهما السلام) سروران جوانان بهشت بود و از آنان اصول فضیلت بنیادهای آداب والا را فراگرفت. مخصوصا هماره با برادرش سیدالشهداء بود و در سفر و حضر از او جدا نمی شد و از رفتار برادرش بشدت اثر گرفت و الگوهای رفتاری او را در جان خود استوار ساخت و صفات نیك او را در خود متمثل كرد تا آنجا كه جلوه ای كامل از برادر در خصوصیات و دیدگاههایش شد. امام نیز كه محبت بی شائبه و جانبازی او را نیك دریافته بود او را بر همه ی اهل بیت خود مقدم می داشت و خالصانه به او محبت می ورزید.
الگوهای تربیتی والای ابوالفضل العباس، او را به سطح مصلحان بزرگ بشریت رساند، مصلحانی كه با جانبازیهای والا و تلاشهای مستمر برای نجات بشریت از ذلت و بندگی و احیای آرمانهای بلند انسانی، مسیر تاریخ را عوض كردند.
[ صفحه 41]
ابوالفضل از همان آغاز، آموخت كه در راه اعلای كلمه ی حق و برافراشتن پرچم اسلام - كه خواهان آزاد كردن اراده ی انسانی و ایجاد جامعه برینی است كه عدالت، محبت و فداكاری و از خودگذشتگی بر آن حاكم باشد جان بازی كند. این اعتقادات بزرگ در جان عباس ریشه داشت و با هستی اش عجین شده بود تا آنجا كه با تمام قوا در راه آنها پیكار كرد. طبیعی بود كه چنین باشد؛ زیرا پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام) و برادرانش، حسن و حسین (علیهما السلام) نهال ارزشها را در جانش غرس كرده بودند؛ بزرگوارانی كه مشعل حریت و كرامت را در دست گرفتند و افقهای روشنی برای ملتهای روی زمین گشودند، تا آزادی و كرامت خود را باور كنند و حق و عدالت و ارزشهای والای انسانی بر آنان حاكم باشد.
[ صفحه 42]
ابوالفضل، ملازم برادرانش ریحانه و دو سبط گرامی رسول اكرم (صلی الله علیه و آله) حسن و حسین (علیهما السلام) سروران جوانان بهشت بود و از آنان اصول فضیلت بنیادهای آداب والا را فراگرفت. مخصوصا هماره با برادرش سیدالشهداء بود و در سفر و حضر از او جدا نمی شد و از رفتار برادرش بشدت اثر گرفت و الگوهای رفتاری او را در جان خود استوار ساخت و صفات نیك او را در خود متمثل كرد تا آنجا كه جلوه ای كامل از برادر در خصوصیات و دیدگاههایش شد. امام نیز كه محبت بی شائبه و جانبازی او را نیك دریافته بود او را بر همه ی اهل بیت خود مقدم می داشت و خالصانه به او محبت می ورزید.
الگوهای تربیتی والای ابوالفضل العباس، او را به سطح مصلحان بزرگ بشریت رساند، مصلحانی كه با جانبازیهای والا و تلاشهای مستمر برای نجات بشریت از ذلت و بندگی و احیای آرمانهای بلند انسانی، مسیر تاریخ را عوض كردند.
[ صفحه 41]
ابوالفضل از همان آغاز، آموخت كه در راه اعلای كلمه ی حق و برافراشتن پرچم اسلام - كه خواهان آزاد كردن اراده ی انسانی و ایجاد جامعه برینی است كه عدالت، محبت و فداكاری و از خودگذشتگی بر آن حاكم باشد جان بازی كند. این اعتقادات بزرگ در جان عباس ریشه داشت و با هستی اش عجین شده بود تا آنجا كه با تمام قوا در راه آنها پیكار كرد. طبیعی بود كه چنین باشد؛ زیرا پدرش امیرالمؤمنین (علیه السلام) و برادرانش، حسن و حسین (علیهما السلام) نهال ارزشها را در جانش غرس كرده بودند؛ بزرگوارانی كه مشعل حریت و كرامت را در دست گرفتند و افقهای روشنی برای ملتهای روی زمین گشودند، تا آزادی و كرامت خود را باور كنند و حق و عدالت و ارزشهای والای انسانی بر آنان حاكم باشد.
[ صفحه 42]