کد مطلب:315507 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:176
تحکیم
مشكلات و بحرانهای پیاپی در برابر امام قد برمی افراشتند در حالی كه ماهیت شورشیان مزدور را آشكار می كردند.
آنان بر انتخاب «ابوموسی اشعری» به عنوان نماینده ی عراقیان پافشاری می كردند. اشعری، علاوه بر نفاق و خبث و پلیدی و دشمنی بی مانند با امام، از كمترین آگاهی و درك وقایع، نصیبی نداشت و كودن بود. منافقان و شورشیان سپاه امام از او چون پلی برای رسیدن به مقاصد خود؛ یعنی بركناری امام از زمامداری و تثبیت معاویه در جایگاه خود، استفاده می كردند.
امام نتوانست گسترش این توطئه را در سپاه متوقف كند تا آنجا كه فرماندهان سپاه حضرت، دستورات و رهنمودهای لازم را از طرف معاویه و وزیرش عمرو بن عاص دریافت می كردند و حضرت بكلی از عرصه ی سیاسی كنار گذاشته شد؛ امام دستور می داد اما كسی اطاعت نمی كرد، سپاه را فرامی خواند، اما پاسخی دریافت نمی داشت و بالأخره سكان كشتی حكومت در اختیار معاویه قرار گرفت.
«ابوموسی» به بركناری امام حكم كرد و عمرو بن عاص به ابقا و تثبیت معاویه دستور داد و بدین گونه بازی تحكیم با بركناری امام از حكومت و سپردن زمام كار به معاویه، به پایان رسید.
مقدس ترین حكومتی كه در شرق پا گرفته بود و امید می رفت عدالت سیاسی و اجتماعی را میان مردم حاكم كند، درهم پیچیده شد و گرگهای خونخوار و درندگان اموی و دیگر قبایل قریش، آن را برنتافتند و مانع تحقق اهداف و آرمانهای والای آن شدند.
[ صفحه 91]
ابوالفضل (علیه السلام) در دوران جوانی، پرده های این تراژدی بزرگ را مشاهده كرد، قلبش فشرده گشت، عواطفش لرزید و اثری ماندگار بر او گذاشت. مصایبی سنگین برای اهل بیتش به وجود آمده بود و محنتها و دشواریها برای آنها بجا گذاشته بود.
آنان بر انتخاب «ابوموسی اشعری» به عنوان نماینده ی عراقیان پافشاری می كردند. اشعری، علاوه بر نفاق و خبث و پلیدی و دشمنی بی مانند با امام، از كمترین آگاهی و درك وقایع، نصیبی نداشت و كودن بود. منافقان و شورشیان سپاه امام از او چون پلی برای رسیدن به مقاصد خود؛ یعنی بركناری امام از زمامداری و تثبیت معاویه در جایگاه خود، استفاده می كردند.
امام نتوانست گسترش این توطئه را در سپاه متوقف كند تا آنجا كه فرماندهان سپاه حضرت، دستورات و رهنمودهای لازم را از طرف معاویه و وزیرش عمرو بن عاص دریافت می كردند و حضرت بكلی از عرصه ی سیاسی كنار گذاشته شد؛ امام دستور می داد اما كسی اطاعت نمی كرد، سپاه را فرامی خواند، اما پاسخی دریافت نمی داشت و بالأخره سكان كشتی حكومت در اختیار معاویه قرار گرفت.
«ابوموسی» به بركناری امام حكم كرد و عمرو بن عاص به ابقا و تثبیت معاویه دستور داد و بدین گونه بازی تحكیم با بركناری امام از حكومت و سپردن زمام كار به معاویه، به پایان رسید.
مقدس ترین حكومتی كه در شرق پا گرفته بود و امید می رفت عدالت سیاسی و اجتماعی را میان مردم حاكم كند، درهم پیچیده شد و گرگهای خونخوار و درندگان اموی و دیگر قبایل قریش، آن را برنتافتند و مانع تحقق اهداف و آرمانهای والای آن شدند.
[ صفحه 91]
ابوالفضل (علیه السلام) در دوران جوانی، پرده های این تراژدی بزرگ را مشاهده كرد، قلبش فشرده گشت، عواطفش لرزید و اثری ماندگار بر او گذاشت. مصایبی سنگین برای اهل بیتش به وجود آمده بود و محنتها و دشواریها برای آنها بجا گذاشته بود.