کد مطلب:315751 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:224
طیار
پروازكننده؛ مرحوم كلباسی در این مورد نوشته است:
یعنی پروازكننده است در فضای عالم قدس و درجات و مقامات عالیه بهشت، [1] و منشأ اطلاق این لقب بر حضرت عباس علیه السلام روایتی است كه در كتاب خصال و بحارالانوار و عوالم از ابوحمزه ثمالی رضی الله عنه از امام زین العابدین علیه السلام نقل شده است:
«انه نظر یوما الی عبیدالله بن العباس بن علی علیهم السلام فاستعبر ثم قال: ما من یوم اشد علی رسول الله من یوم احد قتل فیه عمه حمزة بن عبدالمطلب اسدالله و اسد رسوله و بعده یوم مؤتة قتل فیه ابن عمه جعفر بن ابی طالب و لا یوم كیوم الحسین علیه السلام ازدلف الیه ثلاثون رجلا یزعمون انهم من هذه الأمة كل یتقرب الی الله عزوجل بدمه و هو یذكرهم بالله فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا.
ثم قال: رحم الله العباس فقد آثر و ابلی و فدی اخاه بنفسه حتی قطعت یداه فابدل الله عزوجل منهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كما جعل لجعفر بن ابی طالب علیهم السلام. و ان للعباس عندالله تبارك و تعالی منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة» [2] .
«روزی امام زین العابدین علیه السلام به فرزند قمر بنی هاشم نظر نمود و گریه كرد، سپس فرمود: هیچ روزی بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سخت تر از روز احد نگذشت كه در آن عمویش شیر خدا و شیر رسول خدا حمزة بن عبدالمطلب به شهادت رسید و بعد از آن روز جنگ موته بود كه پسرعمویش جعفر بن ابی طالب به شهادت رسید.
و روزی مانند روز امام حسین علیه السلام، روز عاشورا نبود كه سی هزار نفر اطراف او را گرفتند كه همه خیال می كردند از این امت هستند و روی خیال باطل خود با ریختن خون وی
[ صفحه 60]
به خدا تقرب می جستند و آن حضرت آنان را موعظه می كرد و آنان نمی پذیرفتند تا از روی ستم و جور و دشمنی او را به شهادت رساندند.
آن گاه فرمود: خدا رحمت كند عباس را كه برادرش را بر خود برگزید و آزمایش داد و جان خود را فدای برادرش نمود تا دو دستش قطع شد و خداوند عزوجل به عوض دو دستش به او دو بال داد كه هر جای بهشت كه بخواهد با ملائكه پرواز می نماید مانند جعفر بن ابی طالب علیهماالسلام و همانا برای عباس علیه السلام نزد خداوند تبارك و تعالی مقامی است كه همه ی شهدا - روز قیامت - غبطه او را می خورند» [3] .
یعنی پروازكننده است در فضای عالم قدس و درجات و مقامات عالیه بهشت، [1] و منشأ اطلاق این لقب بر حضرت عباس علیه السلام روایتی است كه در كتاب خصال و بحارالانوار و عوالم از ابوحمزه ثمالی رضی الله عنه از امام زین العابدین علیه السلام نقل شده است:
«انه نظر یوما الی عبیدالله بن العباس بن علی علیهم السلام فاستعبر ثم قال: ما من یوم اشد علی رسول الله من یوم احد قتل فیه عمه حمزة بن عبدالمطلب اسدالله و اسد رسوله و بعده یوم مؤتة قتل فیه ابن عمه جعفر بن ابی طالب و لا یوم كیوم الحسین علیه السلام ازدلف الیه ثلاثون رجلا یزعمون انهم من هذه الأمة كل یتقرب الی الله عزوجل بدمه و هو یذكرهم بالله فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا.
ثم قال: رحم الله العباس فقد آثر و ابلی و فدی اخاه بنفسه حتی قطعت یداه فابدل الله عزوجل منهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كما جعل لجعفر بن ابی طالب علیهم السلام. و ان للعباس عندالله تبارك و تعالی منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة» [2] .
«روزی امام زین العابدین علیه السلام به فرزند قمر بنی هاشم نظر نمود و گریه كرد، سپس فرمود: هیچ روزی بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سخت تر از روز احد نگذشت كه در آن عمویش شیر خدا و شیر رسول خدا حمزة بن عبدالمطلب به شهادت رسید و بعد از آن روز جنگ موته بود كه پسرعمویش جعفر بن ابی طالب به شهادت رسید.
و روزی مانند روز امام حسین علیه السلام، روز عاشورا نبود كه سی هزار نفر اطراف او را گرفتند كه همه خیال می كردند از این امت هستند و روی خیال باطل خود با ریختن خون وی
[ صفحه 60]
به خدا تقرب می جستند و آن حضرت آنان را موعظه می كرد و آنان نمی پذیرفتند تا از روی ستم و جور و دشمنی او را به شهادت رساندند.
آن گاه فرمود: خدا رحمت كند عباس را كه برادرش را بر خود برگزید و آزمایش داد و جان خود را فدای برادرش نمود تا دو دستش قطع شد و خداوند عزوجل به عوض دو دستش به او دو بال داد كه هر جای بهشت كه بخواهد با ملائكه پرواز می نماید مانند جعفر بن ابی طالب علیهماالسلام و همانا برای عباس علیه السلام نزد خداوند تبارك و تعالی مقامی است كه همه ی شهدا - روز قیامت - غبطه او را می خورند» [3] .
[1] خصايص عباسيه، ص 131.
[2] ابصارالعين، ص 26 و 27.
[3] مجالس عاشورا، ص 228 و 229.