کد مطلب:317251 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:318

ابوالفضل
یكی از مهم ترین كنیه های حضرت عباس (ع) «ابوالفضل» یا «ابوفاضل» است. با توجه به اینكه حضرت عباس (ع) در ابعاد مختلف زندگی دارای عالی ترین ارزش های انسانی بوده و آن



[ صفحه 48]



ارزش ها در تمامی اعمال او متبلور بود، به تدریج هر یك از این ارزش ها برای او لقب و كنیه ای شدند و مردم با ذكر آن القاب و كنیه ها كه هر یك بیانگر یكی از فضائل آن حضرت (ع) بود عظمت روحی و اخلاقی او را بازگو می كردند و در مجموع حضرت عباس (ع) را «ابوفاضل» و یا «ابوالفضل» یعنی پدر ارزش ها می خوانند. [1] .

در منابع و مآخذ دو علت را برای كنیه ی ابوالفضل ذكر كرده اند؛ اولا اینكه بعضی از منابع معتقدند كه چون حضرت عباس (ع) دارای پسری به نام فضل بوده او را به لقب ابوالفضل یعنی پدر فضل ملقب كرده اند. [2] .

ثانیا چون سراسر زندگی درخشان آن حضرت (ع) پر از فضل و ارزش های اخلاقی و كرم و مروت بوده است آن جناب را به این كنیه باارزش ملقب كرده اند. در این خصوص سید محمد امین الحاج حسینی شارح قصیده ی «ابوفراس» با استناد به فضایل معنوی حضرت عباس (ع) سروده است. «ای صاحب فضیلت ها، كه جان عزیز خود را در راه نصرت حسین (ع) فدا نمودی و بدین خاطر به مقام ارجمند و بلندی دست یافتی! تو از نوشیدن آب قبل از حسین (ع) در حالی كه خود تشنه



[ صفحه 49]



بودی صرف نظر كردی، و اعمال نیكی كه از كسی صورت می پذیرد نمودار اصالت و شخصیت والای او خواهد بود تو در روز راحتی و افتخار، برادر نوه های پیغمبر (ص) بودی، و در روز «ایثار آب» هم كانون فصل و بزرگواری گردیدی». [3] .


[1] پرچمدار نينوا، ص 62.

[2] كتاب خطي اباالفضل موزه ي آستان قدس رضوي، شماره ي 47008 و زندگاني حضرت ابوالفضل (ع). احمد اردستاني، ص 35.

[3] العباس بن الامام اميرالمؤمنين (ع)، عبدالرزاق موسوي مقرم، ص 81.