کد مطلب:319159 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:280
مقدمه
بسم الله الرحمن الرحیم
ما كان محمد ابا احد من رجالكم
ولكن رسول الله و خاتم النبیین
«قرآن مجید»
مسئله ی «خاتمیت» از نظر دین اسلام به آن معنی كه پس از مبعث پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم امكان بعث نبی و نزول وحی و كتاب آسمانی وجود نداشته، و رشته ی نبوت بوجود آنحضرت اتمام پذیرفته و قرآن و اسلام دین جاودانی بشر خواهد بود، از زمان حیات ظاهری پیامبر اسلام و پس از آن در طی متجاوز از سیزده قرن متوالی عقیده ی ثابت جمهور مسلمین از هر طایفه و مذهب بوده، و در این باره ادنی تردید و شبهه برای آحاد مسلمین پیدا نشده است، و مسلمانان این عقیده را با بساطت آن، فارغ از هر گونه توجیه و تأویل از دین پذیرفته و آنرا جزوی از كیش مقدس اسلام و از ضروریات دین میدانند، و از آنجا كه علمای اسلام موضوع خاتمیت را در ردیف سایر ابواب علوم دینی قرار نداده اند و بعنوان یك مبحث علمی در آن بحث نكرده اند
میفهمیم كه این مطلب از مسائل بسیار ساده و مورد قبول عامه ی مسلمین بوده و حتی اگر مدارك مذهبی از حدیث و قرآن بر ثبوت این مدعا وجود نداشت اجماع كافه ی فرق مسلمین بر ختم نبوت و رسالت و تعطیل وحی دینی بوجود نبی اسلام كفایت می نمود و اگر ملاحظه شد گاه بگاه این اعتقاد بخصوص در ادوار اخیره مورد تحقیق و بحث قرار گرفته و مبلغین دینی و نویسندگان مذهبی در پیرامون آن مطالبی نگاشته اند سبب آن را باید در و بای دین سازی و مذهب تراشی از ناحیه ی بدعت گذاران و متنبی ها دانست. و گرنه یكفرد دانا و بیغرض و محقق كه مدعای اسلام را دانسته باشد، گو اینكه از گروندگان به آن كیش نباشد میداند كه امكان آمدن كسی بداعیه ی امر نبوت و وضع شریعت و جعل دین تازه، از نظر اسلام پس از قرآن و آورنده ی آن مطلقا وجود ندارد و به اعتقاد مسلمانان ادیان آسمانی به اسلام كمال یافته و اتمام پذیرفته، و دین ابدی اسلام است و لیس الا ان الدین عندالله الاسلام و من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه [1] و خداوند عالم بر این دین از بندگان خود خشنود است. و رضیت لكم الاسلام دینا [2] اینست مدعای اسلام و مسلمین و جز این آنچه در پیرامون خاتمیت تصور شود از اسلام نیست، و تعریف نبوت حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله این است كه آنحضرت را آخرین و برترین سفیر الهی، و نبوت او را نبوت ختمیه بشرح سابق الذكر بدانند و بعبارت دیگر ایندو مقام (نبوت و خاتمیت) در اسلام مجزی از یكدیگر نبوده، بلكه یكحقیقت واحدند.
پس هر كس محمد بن عبدالله (ص) را به پیغمبری پذیرفته، ویرا پیغمبر خاتم دانسته است و چنین نیست كه نبوتش محرز و خاتمیتش مورد بحث و گفتگو باشد.
ذكر این مقدمه ی كوتاه از آن نظر بود كه معلوم گردد تشبث و چاره جوئی پیروان بدعت ها بمتشابهات و مجملات قرآن و حدیث، و تصرف و تغییر در گفتارهای بزرگان دین بقصد تحریف عقیده ی خاتمیت، تلاش باطل و سعی بیفایده خواهد بود، و مدارك دینی مسلمین در صدق مدعای آنان تنها چند حدیث و بعضی آیات متشابهه ی قرآن كریم نیست، بل بشر حیكه رفت، اینموضوع عقیده ی ثابتی بوده كه همراه با ظهور اسلام در بین مسلمین پیدا شده و رسول اسلام از آغاز دعوت خود متذكر امر خاتمیت و اتمام امر رسالت بوجود خود گردیده، و اجماع جمیع فرق امت مرحومه در تمام ادوار از صدر اول تا عصر حاضر بر آن محقق شده، بنابراین تلاش داعیان بدعت تازه، امثال «گلپایگانی» صاحب فرائد و «میرزا حسینعلی نوری» و دیگر كسان كه بمنظور موجه ساختن راه باطل خود متمسك ببعضی آیات و برخی روایات متشابهه گردیده و آنها را بمیل خود تفسیر و توجیه نموده اند بیهوده و بی ثمر خواهد بود، و از این رهگذر طرفی نخواهند بست.
اسلام بدو برهان محكم و آشكار:
1 - اجماع تمامی امت در تمام ادوار.
2 - ضرورت دین.
دین جاودانی بشر بوده، و قرآن آخرین كتاب دینی و آسمانی میباشد.
ما كان محمد ابا احد من رجالكم
ولكن رسول الله و خاتم النبیین
«قرآن مجید»
مسئله ی «خاتمیت» از نظر دین اسلام به آن معنی كه پس از مبعث پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم امكان بعث نبی و نزول وحی و كتاب آسمانی وجود نداشته، و رشته ی نبوت بوجود آنحضرت اتمام پذیرفته و قرآن و اسلام دین جاودانی بشر خواهد بود، از زمان حیات ظاهری پیامبر اسلام و پس از آن در طی متجاوز از سیزده قرن متوالی عقیده ی ثابت جمهور مسلمین از هر طایفه و مذهب بوده، و در این باره ادنی تردید و شبهه برای آحاد مسلمین پیدا نشده است، و مسلمانان این عقیده را با بساطت آن، فارغ از هر گونه توجیه و تأویل از دین پذیرفته و آنرا جزوی از كیش مقدس اسلام و از ضروریات دین میدانند، و از آنجا كه علمای اسلام موضوع خاتمیت را در ردیف سایر ابواب علوم دینی قرار نداده اند و بعنوان یك مبحث علمی در آن بحث نكرده اند
میفهمیم كه این مطلب از مسائل بسیار ساده و مورد قبول عامه ی مسلمین بوده و حتی اگر مدارك مذهبی از حدیث و قرآن بر ثبوت این مدعا وجود نداشت اجماع كافه ی فرق مسلمین بر ختم نبوت و رسالت و تعطیل وحی دینی بوجود نبی اسلام كفایت می نمود و اگر ملاحظه شد گاه بگاه این اعتقاد بخصوص در ادوار اخیره مورد تحقیق و بحث قرار گرفته و مبلغین دینی و نویسندگان مذهبی در پیرامون آن مطالبی نگاشته اند سبب آن را باید در و بای دین سازی و مذهب تراشی از ناحیه ی بدعت گذاران و متنبی ها دانست. و گرنه یكفرد دانا و بیغرض و محقق كه مدعای اسلام را دانسته باشد، گو اینكه از گروندگان به آن كیش نباشد میداند كه امكان آمدن كسی بداعیه ی امر نبوت و وضع شریعت و جعل دین تازه، از نظر اسلام پس از قرآن و آورنده ی آن مطلقا وجود ندارد و به اعتقاد مسلمانان ادیان آسمانی به اسلام كمال یافته و اتمام پذیرفته، و دین ابدی اسلام است و لیس الا ان الدین عندالله الاسلام و من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه [1] و خداوند عالم بر این دین از بندگان خود خشنود است. و رضیت لكم الاسلام دینا [2] اینست مدعای اسلام و مسلمین و جز این آنچه در پیرامون خاتمیت تصور شود از اسلام نیست، و تعریف نبوت حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله این است كه آنحضرت را آخرین و برترین سفیر الهی، و نبوت او را نبوت ختمیه بشرح سابق الذكر بدانند و بعبارت دیگر ایندو مقام (نبوت و خاتمیت) در اسلام مجزی از یكدیگر نبوده، بلكه یكحقیقت واحدند.
پس هر كس محمد بن عبدالله (ص) را به پیغمبری پذیرفته، ویرا پیغمبر خاتم دانسته است و چنین نیست كه نبوتش محرز و خاتمیتش مورد بحث و گفتگو باشد.
ذكر این مقدمه ی كوتاه از آن نظر بود كه معلوم گردد تشبث و چاره جوئی پیروان بدعت ها بمتشابهات و مجملات قرآن و حدیث، و تصرف و تغییر در گفتارهای بزرگان دین بقصد تحریف عقیده ی خاتمیت، تلاش باطل و سعی بیفایده خواهد بود، و مدارك دینی مسلمین در صدق مدعای آنان تنها چند حدیث و بعضی آیات متشابهه ی قرآن كریم نیست، بل بشر حیكه رفت، اینموضوع عقیده ی ثابتی بوده كه همراه با ظهور اسلام در بین مسلمین پیدا شده و رسول اسلام از آغاز دعوت خود متذكر امر خاتمیت و اتمام امر رسالت بوجود خود گردیده، و اجماع جمیع فرق امت مرحومه در تمام ادوار از صدر اول تا عصر حاضر بر آن محقق شده، بنابراین تلاش داعیان بدعت تازه، امثال «گلپایگانی» صاحب فرائد و «میرزا حسینعلی نوری» و دیگر كسان كه بمنظور موجه ساختن راه باطل خود متمسك ببعضی آیات و برخی روایات متشابهه گردیده و آنها را بمیل خود تفسیر و توجیه نموده اند بیهوده و بی ثمر خواهد بود، و از این رهگذر طرفی نخواهند بست.
اسلام بدو برهان محكم و آشكار:
1 - اجماع تمامی امت در تمام ادوار.
2 - ضرورت دین.
دین جاودانی بشر بوده، و قرآن آخرین كتاب دینی و آسمانی میباشد.
[1] دين در نزد خدا اسلام است و كسيكه ديني جز دين اسلام اختيار كند هرگز از او پذيرفته نشود.
[2] و اسلام را دين براي شما پسنديدم.