کد مطلب:321373 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
جواب
كاش دیگر خلاصه نمی كردی و متعرض رد و بحث نمی شدی كه خدا می داند كه خلاصه كردنت مثل جهال است و جواب دادنت مثل اطفال و یك منصف خداترس می خواهم كه بردارد آن فصل شریف را ملاحظه نماید و اول ببیند كه آنچه این مرد گفته خلاصه آن هست یا نیست ثانی اینكه كجای آن مطلب محل ایراد است خلاصه و در این مقام می گوئیم كه البته فرمایشات خداوند و آل محمد (ع) ظاهر و تاویل و باطن همه را دارد و كیست كه بتواند منكر وجود این معانی بشود اما ظاهر كه محل شبهه نیست و اما تاویل خداوند می فرماید « لا یعلم تاویله الا الله و الراسخون فی العلم » و همچنین می فرماید «و لقد جئناهم بكتاب فضلناه علی علم هدی و رحمة لقوم یومنون --- هل ینظرون الا تاویله یوم یاتی تاویله یقول الذین نسوه من قبل قد جاءت رسل ربنا بالحق فهل لنا من شفعاء فیشفعوا لنا او نرد فنعمل غیر الذی كنا نعمل قد خسروا انفسهم و ضل عنهم ما كانوا یفترون » پس انكار تاویل را نمی توان كرد و همچنین در اخبار آل محمد (ع) شواهد این معنی و معانی باطنیه بسیار است و سابق بر این ذكر بعضی از آنها شده است و عرصه تاویل غیر عرصه ی ظاهر است عرصه شرع ظاهر دنیا است و تا دنیا سر پا است شرع ظاهر البته باید باشد و تاویل عرصه آن عرصه ی
مثال است و مثال در این دنیا مثل روح است در بدن همچنین تاویل در ظاهر مثل روح است در بدن و تا در دنیائیم به حكم تاویل تنها نمی توان عمل كرد چنانكه غذای دنیوی را باید خورد تا اینكه تقویت بدن بشود و تحصیل علم هم باید نمود تا اینكه تقویت روح بشود و اگر بخواهی به تحصیل علم تنها بگذرانی این بدن زیست نمی كند و هلاك می شود و اگر بخواهی دلیل اینكه عرضه تاویل عالم بالا است دست بیاوری در همین آیه شریفه كه مخصوص ذكر آن را نمودم ملاحظه كن كه می فرماید : «یوم یاتی تاویله یقول الذین نسوه من قبل قد جائت رسل ربنا بالحق فهل لنا من شفعاء فیشفعوا لنا او نرد فنعمل غیر الذی كنا نعمل » یعنی آن روز كه تاویل كتاب می آید می گویند آنها كه ترك كردند آن را پیش از این كه رسل پرورنده ی ماحق آورده بودند پس آیا شفعائی هستند كه برای ما شفاعت كنند یا برگردیم پس عمل بكنیم غیر آنچه عمل می كردیم پس ملاحظه كن كه در آن روز طمع بازگشت می كنند و بدیهی است كه برنمی گردند و این عرصه برزخ است و قیامت كه طمع بازگشت می كنند و ممكن نیست و الا اگر در دنیا بودند حاجت به بازگشتی نبود در همان مقام كه بودند فورا ایمان می آوردند و از ایشان پذیرفته می شد پس ببین چگونه فرمایشات مشایخ ما ماخوذ از كتاب و سنت است كه كتاب خدا صریح است در این كه یوم تاویل دیگر بازگشت برای كسی نیست و بدان كه سابق بیان كرده ایم كه تاویل در فرمایشات اهل بیت سلام الله از برای آن معنی خاصی است و معنی عامی اما معنی عام آن همان مصداق لفظ است خواه معنی ظاهر باشد یا تاویل به معنی اخص یا باطن هر چه باشد آن را تاویل می گویند و معنی خاص آن همان است كه در لسان حكمت بیان می شود كه معنی را به اول خود برگردانند و بروز آن را در عوالم دیگر مشاهده كنند پس تاویل به معنی عام در دنیا و آخرت و مثال همه جا ممكن است چنانكه سابق هم تفصیل این مطلب را ذكر كرده ایم و این است كه حضرت صادق (ع) می فرماید كه از برای قرآن تاویل است پس بعضی از آن آمده است و بعضی می آید پس هر گاه واقع شد تاویل در زمان امامی از ائمه می شناسد آن را امام آن زمان و اما به معنی خاص آن است كه ظهور و بروز آن در عوالم دیگر است پس ملتفت این نكته باش كه به كار می خورد باری غرض این بود كه تاویل حق هست یقینا به نص كتاب خداوند و فرمایش اهل بیت سلام الله و ظاهر هم هست و تا دنیا سر پا است حكم ظاهر دنیا البته باید باشد و محال است كه برداشته بشود ولو هر روزی برحسب مصلحت حكمی بكنند اما بدون حكم دنیائی نخواهد شد چنانكه طبیب مریض را منع از غذا خوردن به كلی نمی كند تا غذای مناسب برای او ترتیب می دهد و از باقی منع می كند و امام علیهم السلام هم كه تشریف می آورد البته
ظهور او در دنیا است و در آخرالزمان ظهور می فرماید پس احكام شرع ظاهر را برنمی دارند و چون در آن وقت چشم مردم به عالم مثال باز می شود طوری كه فرمودند كه جن و ملائكه را می بینند و با آنها تكلم می كنند طوری كه با حاشیه ی خود تكلم می كنند پس بعضی احكام آن عالم هم به مقتضای آن زمان برایشان جاری می شود و هیچ منافات با احكام ظاهریه ندارد هر دو بر جای خود هستند بعینه همان مثلی كه عرض كردم غذا می خوری كه قوت بدن تو باشد و تحصیل علم می كنی كه قوت نفس انسانی تو باشد و به هیچ یك از اینها قناعت از دیگری نمی توان كرد حالا اگر من گفتم كه باید تحصیل علم كرد تو بر من ایراد می كنی كه پس معلوم است كه تو دین تاویلی داری بلی تاویل اگر از آل محمد است و حق است واجب است كه من به آن متدین باشم و اگر نیست حرام است خداوند می فرماید فلینظر الأنسان الی طعامه و امام (ع) تاویل می فرماید كه یعنی فلینظر الی علمه عمن یاخذه حال این قول خدا را می گیرم و ملاحظه ظاهر آن را می كنم كه آیا طعام من حلال است یا حرام صالح است و نافع یا مضر و هر چه حلال و نافع است می خورم ملاحظه تاویل آن را هم می كنم و ملاحظه می كنم كه علم خود را از كه اخذ كردم آیا از آل محمد است یا از دشمن ایشان اگر از دشمن ایشان است احتراز می كنم و اگر از ایشان است اخذ می كنم پس تاویلی كه مشایخ ما می فرمایند این است كه از نص اخبار آل محمد (ع) ظاهر می شود و البته به آن متدین هستیم و به ظاهر فرمایش ایشان هم بحول الله و توفیقه می گیریم اما تو كه تاویلات می كنی كه هیچ ماخذ صحیح از برای آنها نیست باطل می گوئی.
مثال است و مثال در این دنیا مثل روح است در بدن همچنین تاویل در ظاهر مثل روح است در بدن و تا در دنیائیم به حكم تاویل تنها نمی توان عمل كرد چنانكه غذای دنیوی را باید خورد تا اینكه تقویت بدن بشود و تحصیل علم هم باید نمود تا اینكه تقویت روح بشود و اگر بخواهی به تحصیل علم تنها بگذرانی این بدن زیست نمی كند و هلاك می شود و اگر بخواهی دلیل اینكه عرضه تاویل عالم بالا است دست بیاوری در همین آیه شریفه كه مخصوص ذكر آن را نمودم ملاحظه كن كه می فرماید : «یوم یاتی تاویله یقول الذین نسوه من قبل قد جائت رسل ربنا بالحق فهل لنا من شفعاء فیشفعوا لنا او نرد فنعمل غیر الذی كنا نعمل » یعنی آن روز كه تاویل كتاب می آید می گویند آنها كه ترك كردند آن را پیش از این كه رسل پرورنده ی ماحق آورده بودند پس آیا شفعائی هستند كه برای ما شفاعت كنند یا برگردیم پس عمل بكنیم غیر آنچه عمل می كردیم پس ملاحظه كن كه در آن روز طمع بازگشت می كنند و بدیهی است كه برنمی گردند و این عرصه برزخ است و قیامت كه طمع بازگشت می كنند و ممكن نیست و الا اگر در دنیا بودند حاجت به بازگشتی نبود در همان مقام كه بودند فورا ایمان می آوردند و از ایشان پذیرفته می شد پس ببین چگونه فرمایشات مشایخ ما ماخوذ از كتاب و سنت است كه كتاب خدا صریح است در این كه یوم تاویل دیگر بازگشت برای كسی نیست و بدان كه سابق بیان كرده ایم كه تاویل در فرمایشات اهل بیت سلام الله از برای آن معنی خاصی است و معنی عامی اما معنی عام آن همان مصداق لفظ است خواه معنی ظاهر باشد یا تاویل به معنی اخص یا باطن هر چه باشد آن را تاویل می گویند و معنی خاص آن همان است كه در لسان حكمت بیان می شود كه معنی را به اول خود برگردانند و بروز آن را در عوالم دیگر مشاهده كنند پس تاویل به معنی عام در دنیا و آخرت و مثال همه جا ممكن است چنانكه سابق هم تفصیل این مطلب را ذكر كرده ایم و این است كه حضرت صادق (ع) می فرماید كه از برای قرآن تاویل است پس بعضی از آن آمده است و بعضی می آید پس هر گاه واقع شد تاویل در زمان امامی از ائمه می شناسد آن را امام آن زمان و اما به معنی خاص آن است كه ظهور و بروز آن در عوالم دیگر است پس ملتفت این نكته باش كه به كار می خورد باری غرض این بود كه تاویل حق هست یقینا به نص كتاب خداوند و فرمایش اهل بیت سلام الله و ظاهر هم هست و تا دنیا سر پا است حكم ظاهر دنیا البته باید باشد و محال است كه برداشته بشود ولو هر روزی برحسب مصلحت حكمی بكنند اما بدون حكم دنیائی نخواهد شد چنانكه طبیب مریض را منع از غذا خوردن به كلی نمی كند تا غذای مناسب برای او ترتیب می دهد و از باقی منع می كند و امام علیهم السلام هم كه تشریف می آورد البته
ظهور او در دنیا است و در آخرالزمان ظهور می فرماید پس احكام شرع ظاهر را برنمی دارند و چون در آن وقت چشم مردم به عالم مثال باز می شود طوری كه فرمودند كه جن و ملائكه را می بینند و با آنها تكلم می كنند طوری كه با حاشیه ی خود تكلم می كنند پس بعضی احكام آن عالم هم به مقتضای آن زمان برایشان جاری می شود و هیچ منافات با احكام ظاهریه ندارد هر دو بر جای خود هستند بعینه همان مثلی كه عرض كردم غذا می خوری كه قوت بدن تو باشد و تحصیل علم می كنی كه قوت نفس انسانی تو باشد و به هیچ یك از اینها قناعت از دیگری نمی توان كرد حالا اگر من گفتم كه باید تحصیل علم كرد تو بر من ایراد می كنی كه پس معلوم است كه تو دین تاویلی داری بلی تاویل اگر از آل محمد است و حق است واجب است كه من به آن متدین باشم و اگر نیست حرام است خداوند می فرماید فلینظر الأنسان الی طعامه و امام (ع) تاویل می فرماید كه یعنی فلینظر الی علمه عمن یاخذه حال این قول خدا را می گیرم و ملاحظه ظاهر آن را می كنم كه آیا طعام من حلال است یا حرام صالح است و نافع یا مضر و هر چه حلال و نافع است می خورم ملاحظه تاویل آن را هم می كنم و ملاحظه می كنم كه علم خود را از كه اخذ كردم آیا از آل محمد است یا از دشمن ایشان اگر از دشمن ایشان است احتراز می كنم و اگر از ایشان است اخذ می كنم پس تاویلی كه مشایخ ما می فرمایند این است كه از نص اخبار آل محمد (ع) ظاهر می شود و البته به آن متدین هستیم و به ظاهر فرمایش ایشان هم بحول الله و توفیقه می گیریم اما تو كه تاویلات می كنی كه هیچ ماخذ صحیح از برای آنها نیست باطل می گوئی.