کد مطلب:36421 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:717
این همان «خیر» ی بود كه از آن برخوردار بودند... و در دعا از خداوند می خواهیم كه ما را نیز از این نعمت بهره ور كند، و می گوئیم: «پروردگارا، ما را از نیكوئی هائی كه به محمد (ص) و خاندانش ارزانی داشتی برخوردار ساز، و از بدیهائی كه محمد (ص) و خاندانش ارزانی داشتی برخوردار ساز، و از بدیهائی كه محمد (ص) و خاندانش را در امان داشتی، دور گردان...» اما «شر» ی كه خداوند از آنان دور ساخته، همانا «شر» خمودگی و خواری و هوسرانی و بی اعتنائی به مشكلات محرومان و ستمدیدگان بود. امتیاز اساسی اهل بیت عبارت بود از: جهاد! مولا علی (ع) در یكی از دعاهای خویش می گوید: اللهم... صلواتك علی محمد عبدك و نبیك و خیرتك و صفیك، ای منیعه لم تهدمها دعوته، و ای فضیله لم تنلها عترته، جعلتهم خیر ائمه للناس یامرون بالمعروف و ینهون عن المنكر، و یجاهدون فی سبیلك،... «خداوندا... بر محمد (ص)، بنده و پیامبر و دوست برگزیده ات درود فرست كه دعوت او بر هر دشواری فائق آمد و خاندان او به هر فضیلتی آراسته شد. آنان را بهترین پیشوایان مردم قرار دادی كه امر به معروف و [صفحه 45] نهی از منكر را به جای می آورند، در راه تو جهاد می كنند و دین تو را تبلیغ می كنند. در راه تو از جان خویشتن گذشته اند، مویشان ژولیده و چهره هایشان خاك آلود گردیده است. زمین از پاكی آنان به وجد آمده بر آن است كه آنان را در برگیرد و فضیلت آنان را بر همه ی ساكنانش بگستراند. خداوندا! تو محمد (ص) و خاندان او (ع) را از همه فضایل برخوردار ساخته ای.»[1].
می دانیم كه اهل بیت (خاندان پیامبر)- علیهم السلام- در ناز و نعمت نمی زیستند بلكه پیوسته با شمشیر و زهر و آوارگی و تهمت و زندان و تبعید سر و كار داشتند.
صفحه 45.