کد مطلب:36429 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:802

دشمن ستمگر، و یار ستمدیده باشید











برای آنكه انسان آنچنان كه خداوند می خواهد زندگی كند و وظایف خود را به طور كامل انجام دهد باید مبارزه كند...

مبارزه ی با شهوتها و امیال نفس...

و مبارزه ی با ظلم و طغیان و تجاوزگری...

این دو مبارزه، به یكدیگر مربوطند، چه، تنها كسی با ظلم مبارزه می كند كه خود ستمگیر نكند، و تنها كسی با شهوتهای ویرانگر دیگران می ستیزد كه قبلا توانسته باشد شهوتهای ناسالم خود را فرونشاند.

[صفحه 56]

بدین سان انسان باید از یك سو تقوی پیشه كند و همواره خداوند را حاضر و ناظر بداند، و خود را اسیر لذتهای دنیوی نكند و به خاطر فقر و حرمان، به نومیدی میدان ندهد.

و از سوی دیگر انسان باید در كنار حق و همراه مظلوم باشد و در برابر باطل و ظلم بایستد. مولا علی (ع) در سفارش خود به فرزندان برومندش- حسن و حسین علیهماالسلام- چنین می گوید:

اوصیكما بتوقی الله، و ان لا تبغیا الدنیا و ان بغتكما، و لا تاسفا علی شی ء منها زوی عنكما، و قولا بالحق، و اعملا للاجر، و كونا للظالم خصما، و للمظوم عونا. اوصیكما و جمیع ولدی و اهلی و من بلغه كتاب بتقوی الله، و مظ امركم، و صلاح ذات بینكم،...

«شما را به پرهیزگاری در پیشگاه خداوند سفارش می كنم و اندرز می دهم كه در طلب (لذتهای) دنیا مباشید، اگر چه دنیا به كام شما باشد...

و بر چیزی كه از دست شما رفت دریغ مخورید...

و سخن حق بگوئید،

و برای پاداش آن جهان (نه بهر قدرت و شهوت) بكوشید،

و ستمگر را دشمن باشید و ستمدیده را یاور،

به شما و همه ی فرزندان و خاندان خود و همه كسانی كه این نوشته به آنان رسد می سپارم كه در پیشگاه خدا تقوی بورزید و كارهای خود را سامان دهید و میان خود سازگاری در پیش گیرید كه از نیای شما (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم كه می فرمود: «آشتی دادن دو كس

[صفحه 57]

از نماز و روزه ی همه عمر برتر است.»

الله الله... از حال یتیمان غفلت نكنید. مبادا رسیدگی به آنان را حتی یك روز از یاد ببرید، و مبادا در میان شما به فساد و تباهی گرفتار آیند...

الله الله... با همسایگان مدارا كنید، كه مدارا با آنان سفارش پیامبر شماست و آن بزرگوار چندان به آن پای بند بود كه می پنداشتیم آنان را از ارث نیز برخوردار خواهد ساخت...

الله الله... قرآن را گرامی دارید، مبادا دیگران در عمل به آن بر شما پیشی گیرند.

الله الله... نماز را فراموش نكنید، كه نماز ستون دین شماست.

الله الله... خانه ی پروردگارتان را بزرگ بدارید. و تا جان در بدن دارید آن خانه را خالی نگذارید كه (اگر حج را رها كنید) خداوند به نظر مهر در شما نخواهد نگریست...

الله الله... در راه خداوند با مال و جان و زبان خویش جهاد كنید. به پیوند و بخشش بپردازید و از گسستن كدورت بپرهیزید.

امر به معروف و نهی از منكر را كنار مگذارید، و گرنه بدكار بر شما چیره می شوند، پس دست به دعا بر می دارید و دعایتان بر آورده نمی گردد»[1].

[صفحه 58]


صفحه 56، 57، 58.








    1. نهج البلاغه، نامه ی شماره ی 47.