کد مطلب:36462 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:551
دفاع از همرزمان نیز واجب و ضروری است. امام علی (ع) در آستانه ی كارزار به سربازان چنین اندرز می دهد: و ای امری منكم احسن من نفسه رباطه جاش عند اللقاء، و رای من [صفحه 108] احد من اخوانه فشلا، فلیذب عن اخیه بفضل نجدته التی فضل بها علیه، كما یذب عن نفسه، فلوشاء الله لجعله مثله. ان الموت طالب حثیت،... «هر كس از شما هنگام رویاروئی با دشمن در خود قوت قلبی بیابد، و از یكی از برادرانش ترس و سستی ببیند، سزاست كه با همان نیروی دلیری كه خداوند به او عنایت كرده است، چنانكه از خویشتن دفاع می كند، از برادر خود نیز دفاع كند. زیرا چنانچه خداوند می خواست به او نیز دلیری می بخشید. مرگ جوینده ی پی گیری است، نه كسی را كه از یاری برادر باز می ایستد رها می كند، و نه گریزنده او را خسته می سازد (هیچ كس با تنها گذاشتن همرزم خویش، مرگ خویش را به تاخیر نمی اندازد زیرا این خود مرگ است كه به تقدیر الهی به سراغ انسان می آید). شهادت گرامی ترین مرگ است. قسم به آنكه جان فرزند ابوطالب در دست اوست، هزار ضربه شمشیر بر من از مرگ در بستر و فرار از جهاد الهی گواراتر است.»[1].
دفاع از خود واجب است.
صفحه 108.