کد مطلب:36470 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:543
اول- شجاعت روحی، تا در برابر رویدادها، حمله ها و شكست ها از پا در نیاید. دوم- آشنائی با دانش نظامی، تا در موقعیت های خطیر خود را نبازد. سوم- چنان باشد كه در جائی كه درنگ لازم است، باشتاب و عجله اقدام نكند، و هر جا سرعت عمل ضرورت دارد، كند و كم تحرك نباشد. امام علی (ع) هنگامی كه مالك اشتر را به سركردگی دو تن از فرماندهان خویش می گمارد، در وصف او چنین می گوید: و قد امرت علیكما و علی من فی حیز كما «مالك بن الحارث الاشتر» فاصمعاله و اطیعا، و اجعلاه درعا و مجنا، فانه ممن لا یخاف و هنه و لا سقطته، و لا بطوه عما الاسراع الیه احزم، و لا اسراعه الی ما [صفحه 124] البطوعنه امثل. «اكنون اشتر پسر حارث» را بر شما و بر آنان كه زیر فرمان شما هستند فرمان امارت داده ام، به او گوش قرار دهید و از او فرمان برید. و او را سپر و جوشن خود قرار دهید. چه او چنان كسی است كه نه از ناتوانی او جای بیم است و نه از لغزش او جای هراس. نه در كاری كه شتاب در آن به دوراندیشی نزدیك تر باشد درنگ می كند، و نه در كاری كه درنگ در آن سنجیده تر، شتاب می ورزد.»[1].
داشتن سه خصلت عمده برای هر فرمانده ی نظامی ضروری است:
صفحه 124.