کد مطلب:53769 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:285
احكام اسلام زمان را به دو دوره تقسیم كرد: قبل از اسلام (دوره جاهلیت)، بعد از ظهور اسلام و ارشاد اسلام (دوره توحید.) در تاریخ به طور یكنواخت آمده است كه تقریبا اكثریت قاطع جزیره العرب صحرانشین بودند و تنها گروهی از مردم یمن و لخمی ها و غسانی ها و قلیلی از حجازی ها شهرنشین به شمار می آمدند. شهرنشین ها از جهت افكار و عادات و رسوم و اخلاق با صحرانشین ها فرق چندانی نداشتند. نود درصد این مردم راجع به دین و مذهب یا خداوند، یا اسرار جهان و مفاهیم عالیه ی فلسفی و علمی و انسانی افكاری كودكانه و سطحی داشتند. مذهب اكثریت مردم بت پرستی بود و تجمع سیصد و شصت بت در كعبه نشانگر اهمیت بتها در این دیار بود. ولی نباید ناگفته گذاشت كه در جزیره العرب مانند همه جای دنیای آن روز اكثر آیین و عقاید ابتدایی و مذاهب معروف موجود بوده، از جمله یهودیت، مسیحیت- آیین مجوس- صائبین- آیین حنیف ابراهیم در این سرزمین رواج داشته است- برخی از فلسفه ها و عقاید ایرانی خاصه «مانویت» و عقاید دیگر نفوذ پیدا كرده بود ولی شایع ترین و عمومی ترین عقاید و آیین ها، بت پرستی بود[1] و این گفتار تاریخ است كه یكنواخت در همه جا بدان استناد می شود.
طلوع اسلام خطی بین آراء و عقاید به وجود آورد. این خط از بعثت رسول اكرم شروع شد.