کد مطلب:53814 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:162
در حكومت علی، عدالت در راس همه ی كارها است. آنان كه از اجرای عدالت دلتنگ می شوند یا به خشم می آیند باید بدانند كه پرده ی تاریك و سیاه ظلم آنها را بیشتر در تنگناهای جانفرسا قرار خواهد داد. در دولت من، آنان كه به ناحق به مقامات بالای جامعه دست یافتند باید بدانند كه صاحبان حق به جایگاه خود گمارده می شوند. در سازمان حكومت علی چیزی جز حقیقت راه ندارد، و آنچه تقوی و پرهیزكاری است با ارزش می باشد و همه باید آگاه باشند كه تقوی و پرهیزكاری و گناه خطاكاری دو راه حق و باطل است كه اگر حق كم و باطل فزونی یابد نظام اجتماعی پایدار نمی ماند.[2] . ظلم و ستم باید به بند كشیده شود اگر غیر از این باشد بی شك در پیشگاه حق و عدالت مسوول خواهیم بود.[3] . خدا در كمین ستمكاران نشسته و به دقت ناله و زاری مستمندان را گوش می گیرد، [صفحه 264] هر كه بر بندگان خدا ستم كند خدای را به دشمنی خویش برانگیخته است. هیچ چیز كاری تر از پایداری بر ستمكاری نیست. آنان كه جامعه را با ستمكاری اداره می كنند باید بدانند كه كشورهای بزرگ بر اثر ستم به ویرانه هایی تبدیل شده است.[4] . مبادا از گفتار به حق و مشورت به عدل با زمامداران خود دوری جویید، این از عدالت به دور است.
و من ضاق علیه العدل فالجور علیه اضیق[1] .
صفحه 264.