اين جانب حساب سال خود را نزد دفتر حضرت آيت ا...سيستاني مدظله باز كرده ام، وحقوق ماهيانه بسيار ناچيزي هم دارم، وسعي مي كنم با شرايط بسيار سختي كه نمي توان دركلام عنوان كرد زندگي خود را اداره كنم. به عنوان مثال امكانات زندگي درحد صفر است. دو وسيله دارم، يكي اتوي برقي كه خراب است ويكي چرخ دستي كه آنهم خراب است. يك عدد فرش ودو دست پوشاك نيزدارم كه استفاده شده وخراب وقديمي مي باشد.از لحاظ خوراك هم چيزي كه مي توان خورد نان وبرنج كوپني وماكاروني است ولي باهمه اينها اميد به زندگي داريم ومن ودو فرزند وهمسرم اين شرايط سخت را به اميد خانه دار شدن تحمل مي كنيم. واگر دوا و درمان نداشته باشيم بابت شرايط سخت بالا، مي توانيم حدود پنج هزار تومان پس انداز مسكن داشته باشيم؛ و با اين تورم بالا مخصوصاً درزمينه اين كالاي اساسي يعني مسكن شايد تا 20 سال آينده اميد به يك زمين كوچك درپاي كوهپايه ها داشته باشيم، تا شايد بعد ازمرگ بچه ها آنرا بسازند وسرپناهي داشته باشند. با اين اوضاع من وهمسرم كه سيده هم ميباشد و نفقه اش را هم نمي توانم بدهم به اين شبهه رسيدهايم كه چه كنيم. آيا وسيله هاي خرابمان را تعمير كنيم بهتر است يا وسيله لازم زندگي را بخريم ويا به تغذيه بهتري براي بچه ها اقدام كنيم. چون دفتر آيت ا...مي گوينداز پول خمس نمي توان به ما كمك كرد و سهم سادات به همسرم كه نفقه اش را نمي توانم بدهم، چون من سرپرست هستم، نمي رسد.ازشما مشورت خواستم تا ببينم اين شبهه اي راكه دردين واحكام برايم پيش آمده چگونه حل كنم؟آيا ازپس انداز مسكن بگذرم و با طيب خاطر وبا آنهمه مشكلات موجود درزندگي خود وهمسر وفرزندانم كه وجدانم را ناراحت كرده، به معيشت زندگي بپردازم، تااينكه روز قيامت مديون آنها نباشم؟ تكليف من چيست؟بصورت روشن ودقيق كه همسرم هم قانع شود.