شريعتي كه خداوند آن را بنابر سهولت نهاده، چگونه با انجام نماز، آن هم در پنج نوبت سازگار است؟

شفا يافتن يك مفلوج در حرم مطهر حضرت امام رضا((عليه السلام)) ممكن است دليل بر امامت آن حضرت نباشد؟

آيا در قرآن مساله اي بنام شفاعت وجود دارد لطفا توضيح دهيد ؟

1- قرآن درآيه 48 سوره بقره مي فرمايد: كه در روز قيامت , شفاعت هيچكس براي هيچكس اثري ندارد, پس چطور پيامبر اسلام «صلي الله عليه و آله » در روز قيامت بعضي انسانها را شفاعت مي كنند ؟

ذكر البعض: إنّ قوله تعالي: (ولا يَشْفَعُونَ إلاّ لمَن ارتَضي)(10) معناه: أنّ الإنسان إذا كان مرضياً مستحقّاً للمغفرة، فإنّ اللّه يكرّم نبيّه تكريماً صورياً بقبول شفاعته فيه، وإذا لم يكن مرضيّاً فلا شفاعة له، فالشفاعة منصب صوري، وما ذكره بعض العرفاء من أنّنا لا نملك قابلية الخطاب مع اللّه تعالي فنتوسّل بالأئمة في ذلك باطل، بل الحقّ أنّه ليس بيننا وبين اللّه حجاب.

ما رأيكم في هذه المقالة؟ وهل هي موافقة لعقيدة الشيعة؟

آنچه سبب حفظ و استحكام جامعه مي گردد عمل به قانون و تعهدات اجتماعي است . ازايـن رو بر هر حاكمي لازم است كه روحيه اطاعت از قانون را در افراد تحت حكومت خودبيدار و پايدار نموده , از هر چيزي كه باعث تضعيف چنين روحيه اي گردد احترازكند . وعـده شـفـاعـت و بخشش گناهكاران سبب تضعيف چنين روحيه اي مي گردد و شايد به همين دليل باشد كه آمار دروغ و ظلم در ميان متدينان بيش از غير متدينان است .

برخي از آيات قرآن شفاعت را نفي مي كند و برخي اثبات , جمع اين آيات چگونه است ؟

بـرداشـتن عقاب از مجرم در روز قيامت , پس از آنكه خداوند از طريق وعيد خود آن راثابت كرده است , عدل است يا ظلم . اگر عدل باشد در اين صورت اصل حكمي كه عقاب را در پي دارد ظلم است و ظلم با ساحت پاك خـداونـدي سـازگـار نـيـسـت , و اگـر ظلم باشددر اين صورت درخواست شفاعت انبياء مثلا , درخـواسـت ظـلـم از خداوند خواهد بود وچنين درخواستي جاهلانه است با عصمت و علم انبياء صلوات اللّه عليهم سازگار نيست .

سنت الهي چنان است كه كارها و وعده هاي خداوند نه تخلف پذيرند نه داراي اختلاف . در حـاليكه تحقق شفاعت موجب اختلاف در كارهاي خداوند است زيرا اگر شفاعت باعث شودكه همه مجرمين عفو شوند پس جعل عقاب و وعيدهاي الهي لعب و بيهوده خواهد بود واين با حكمت الهي منافات دارد . و اگـر شفاعت سبب شود كه برخي گناهكاران يا برخي از گناهان بخشيده شود اين امر مستلزم آن است كه در كارهاي خداوند اختلاف ودگرگوني باشد زيرا گناه , گناه است و گناهكار هم گناهكار پس به چه دليل برخي گناهان يا گناهكاران بخشيده شوند و برخي نه ؟

حـاكـم عـادل وقتي شفاعت را مي پذيرد كه متوجه خطاي خود شود و مصلحت را در انجام ندادن آنچه قبلا اراده كرده بود ببيند . و حـاكـم ظالم نيز شفاعت اطرافيان خويش رابا علم به ظلم بودن آن مي پذيرد زيرا مصلحت كار خويش را در آن مي داند . اما هردو نوع پذيرش شفاعت در مورد خداوند محال است . زيـرا از طرفي اراده او بر اساس علم ازلي و تغيير ناپذير است ; و از سوي ديگر او غني مطلق است و نيازي به مصلحت انديشي شخصي ندارد . بنابراين دليلي بر شفاعت خداوند با پذيرش شفاعت ديگران ازسوي او وجود ندارد .

وعـده شـفـاعـت الـهي از سوي خداوند و تبليغ آن توسط انبياء عليهم السلام , مستلزم جري شدن بـنـدگان بر معصيت و گمراهي آنان و هتك حرمت الهي و منافي با غرض و هدف دين كه همانا طاعت و بندگي خداوند است , مي باشد . بنابر اين هر آيه اي كه دلالت بر اين مساله خلاف اصل داشته باشد بايد تاويل شود .

چه شباهتي ميان بت پرستان كه بتها را شفيع مي دانستند با خدا پرستان است ؟