مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

نماز خواندن با دست بسته در مورد اهل سنت و با دست باز نماز خواندن شيعه از چه تاريخي شروع و نماز خواندن پيامبر چگونه بوده است؟

آيا برادران اهل سنت به موضوع خمس طوري كه شيعيان معتقدند اعتقاد دارند آيا جزاي آنها در آن دنيا مثل شيعه است و آيا علماي شيعه با علماي تسنن در اين مورد بحث نموده اند؟

با توجه به رواياتي كه بيان مي كنند اهل بيت يعني حضرت زينب س امام سجاد ع و ... در روز اربعين امام حسين ع به كربلا رسيدند با توجه به مسافت طولاني بودن بين شام و كربلا چگونه با عقل جور در مي آيد؟

شركت كردن در تشيع جنازه براي افرادي كه غير از اثني عشر باشند آيا ثواب دارد يا اينكه ثواب ندارد و انسان مرتكب گناه شده است؟ در مورد افرادي كه فعل حرام انجام داده و مرده اند مثلاًنوشيدن مشروبات و ... استعمال مواد مخدر در اين باره در جمع توضيح دهيد؟

چرا امام حسين ع اگر مي دانست كشته مي شود خود با خانواده به استقبال آن مي رود؟

چرا داشتن شمايل امامان اشكال دارد و ما نمي توانيم بدانيم وجه امامان به چه شكلي بوده؟ مگر ما چه فرقي با مردم زمان امامان قبل داريم؟ آنها از گناهكار و صالح وجه امام را مي ديدند چرا ما نمي توانيم؟

در ماجراي سيلي زدن عمر به صورت نازنين حضرت زهرا (س) چرا حضرت علي (ع) هيچ اقدامي نكرد؟ ميگويند براي اين كه اسلام بماند، علي (ع) مأمور به سكوت بود مگر نه اين كه حضرت زهرا (س) خود اسلام است يعني با دفاع از سيلي خوردن حضرت زهرا (س) اسلام نابودمي شد؟ توضيح دهيد.

چرا خداوند پس از اين كه آدم و هوا را از بهشت بيرون كرد و سپس بعد از اين كه توبه كردند و خداوند آن ها را بخشيد و دوباره به بهشت بازگردانده شدند به تبعيت از اين دو، نسل آن ها نيز بايد مجازات شوند و آيا با اين كار عدل خداوندي زير سؤال نمي رود چرا كه مثل اين است كه پدر كسي گناه بكند و بعد خداوند تاوان آن را هم از خود پدر و هم فرزند او كه در جريان آن هيچ دخالتي نداشته بخواهد مثل اينكه يزيد امام حسين ع را شهيد كرد بنابراين فرزند او كه صالح بود نير بر اثر اشتباه پدر مجازات الهي بشود .

يكي از گفتهايي كه به پيامبر (ص) نسبت داده ميشود اين است كه من كه پيامبر خدا هستم نميدانم هنگامي كه پاي خود را از زمين بلند ميكنم آن قدر زنده خواهم بود كه بتوانم پايم را بر زمين بگذارم آيا اين گفته با توجه به اين كه پيامبر ما داراي مقام امامت بود و علم به باطن داشت و نيز اين كه به گفتة تاريخ، پيامبر (ص) در مواردي شهادت يا مرگ اصحاب و نزديكان خود را پيش بيني كرده بود، درست است يا نه؟

براي طرح سؤالاتم به چند جمله توجه فرماييد:
گذشته از اين كه پيامبر ما در آخرين حج خود علي ع را به عنوان جانشين خود برگزيد همين طور كه مي دانيد مردان خدا از قبيل پيامبران و اولياء خداوند از اسرار پشت پرده مطلع اند و مي توانند بيش از زمان خود را درك كنند. باز هم همان طور كه مي دانيم پيامبر ص از شهادت امام حسين ع در دشت كربلا خبر مي دهند. سؤال ـ چگونه است پيامبر ص بعد از مرگ خود را عيان نمي كنند و دست به قلم نبرده و ولايت علي ع را بر كاغذ درج نكرده تا ظاهرپرستان به صورت نوشته راضي شوند وقتي پيامبر ص و يارانشان در شعب ابي طالب در محاصره بودن، بيخدايان به پاره مكتوب موجود در صندوق اكتفا كردند و پيامبر ص و يارانش از محاصره در آمدند.

بعضي از مداحان در مجالس عزا ميگويند ائمه (ع) حضور مييابند اين حرف تا چه اندازه واقعيت دارد؟ بر فرض كه شركت ميكنند چگونه مثلا يك امام (ع) در مجالس متعدد همزمان ميتواند شركت كند؟

در نهج البلاغه در باب صفات خدا آمده كه صفات او بر هم پيشي نميگيرد ولي در دعا آمده كه اي كسي كه رحمت او بر غضبش پيشي گرفته اين تناقض چگونه حل ميشود؟

  1. 2004 از 4632