با وجود مشرب‎هاي مختلف، از ديد حضرت عالي به عنوان يك فقيه بهترين راه تحقيق در مسايل اعتقادي كه قرآن كريم و سنّت صحيح پيامبر(ص) با عظمت اسلام آن را تأييد مي‎كند كدام است؟

اگر اكثريت مردم يا بخش عظيمي از انسان‎ها گمراه باشند و فقط جمعيّت هدايت يافته منحصر به مسلمين و از آنها نيز منحصر به «فرقة ناجيّه» باشد آيا با هدايت عامّه خدا و اسم شريف (الهادي) ـ كه همه را شامل و فراگير است ـ منافات ندارد و موجب حرمان اكثريّت از هدايت الهي نمي‎گردد؟

آيا علم خداوند و انبيا و ائمّه موجب سلب اختيار مردم در انجام كارها نيست؟

با اين كه بيشتر مردم اهل جهنّم هستند خلقت انسان و عالم تكليف براي چيست؟

در روايت است كه حضرت علي(ع) در پاسخ به مردي كه سؤالي به تمسخر پرسيده بود به «عمر سعد» ـ كه آن زمان تازه راه افتاده بود ـ اشاره كرده و خبر دادهاند كه: فرزند تو قاتل پسر من حسين(ع) است. با توجه به اين نكته و عطف به اين كه سرنوشت اين فرد و امثال او، از قبل تعيين شده بوده، نقش «اختيار» را تشريح فرماييد. با فرض اينكه كسي چون «عمر سعد» يا «شمر» از راهي كه در آن بودند باز مي‎گشتند، با توجّه به آن كه قضاي الهي بر شهادت امام حسين(ع) قرار گرفته بود، آيا اين اتّفاق نمي‎افتاد؟

چرا انبيا فقط در خاور‎ميانه مبعوث شده‎اند؟ و چرا فقط داستانهاي اين عدّه معدود در قرآن كريم آمده و مخصوصاً داستان حضرت موسي ـ علي نبينا و آله و عليه‎السّلام ـ بيشتر مطرح شده است؟ آن دسته از مردم دنيا كه دعوت انبيا به آنها نرسيده، چه وضعي دارند؟

چرا حضرت رسول اكرم(ص) براي كتابت وصيّت تاريخي خودشان، مرض موت و آن حال شدّت بيماري را انتخاب فرمودند و در موقعيّت و فرصت ديگري اين وصيّت را مرقوم نفرمودند تا با آن جسارت و اهانت آن مرد و گفتار «اِنَّ الرَّجُلَ لَيَهْجُر» روبرو نشوند؟

چرا مذهب ما را به امام جعفر صادق(ع) نسبت مي‎دهند؟ در اين صورت ساير ائمه(عليهم السلام) چه نقشي داشتند؟

آيا خواب‎هايي كه در مورد ائمه اطهار(ع) ديده مي‎شود مورد اعتماد است؟

در حديث قدسي آمده است: «گنج پنهاني بودم، دوست داشتم شناخته شوم؛ پس مردم را آفريدم براي اينكه شناخته شوم.» پس چرا انسانها از تفكّر در خدا منع مي‎شوند؟ و راه شناخت خداوند چيست؟

در ادعيّة رسيده از معصومين(ع) ديده مي‎شود كه بسيار، راز و نياز و توبه و درخواست بخشش از گناه مي‎شود. با توجّه به اين كه امامان(ع) معصوم هستند، چرا اين قدر به درگاه خداوند ناله و توبه مي‎نمايند؟ مگر ـ نعوذ بالله ـ مرتكب گناه شده‎اند؟

در بعضي از ادعيّه كه از درگاه حق تعالي درخواست حورالعين مي‎شود؛ مثلاً در تعقيبات نماز گفته مي‎شود: «و زوّجني من الحور العين». در چنين مواردي، خانمها آن را با چه قصدي بخوانند؟