اگر تعريف معجزه عبارتست از: امري كه ديگران از انجام آن عاجزند، آيا كارهاي مرتاضان هندي معجزه نيست؟

آيا ميتوان آيات قرآن كريم را تفسير ذوقي كرد: براي مثال، در مورد شمس بگوييم منظور از آن خدا و منظور از ضحـَها تجلي خدا، يعني اهل بيت: هستند و آية بعدي را بگوييم كه ماه هم همان اهل بيت: هستند كه نور خود را از خدا ميگيرند و...؟ آيا اين نوع تفسير كفراست؟

آيا جانبازان، مانند شهدا ميتوانند در آخرت از ديگران شفاعت كنند؟

اين كه گفته ميشود، پيامبران و امامان بايد معصوم باشند، آيا دليل نقلي نيز دارد يا صرفاً دليلش عقلي است؟ لطفاً توضيح بيشتري بدهيد.

در حملة اعراب مسلمان به ايران و سقوط سلسلة ساسانيان، جمعي از خانواده ودختران سلطنتي به اسارت درآمدند و در برخي موارد مثل خليفه دوم باخشونت با آنها برخورد كردند، بااين وجود آيا تمامي مواردي كه در قرآن دربارة شرايط جنگ و اسيران جنگي آمده، در جنگ و فتح مذكور رعايت شده است؟

چرا شيعه بر مهر سجده ميكند؟

بعضي ميگويند اختلاف حضرت علي7 با عمر بر سر وضو و نحوه انجام آن به وجود آمد، آيا آيهاي در اين مورد وجود دارد؟

در آية مباهله ... أنفسنا و أنفسكم... اگر كسي بگويد: علي7 جان پيامبر6 است، أنفسنا گفته، خوب بعد هم أنفسكم آمده كه خطاب به مسيحيان است، اين چه فضيلتي است، در پاسخ چه بگوييم؟

در آية 18 سورة مباركة آلعمران اولوا العلم بعد از الملائكه آمده است، چرا؟ با توجه به اين كه اولوا العلم وجود مقدس حضرات اهل بيت: هستند. (تأويل الآيات، بصائر الدرجات، حيوة القلوب و...) و شأن آنان از ملائكه بالاتر است (قال اميرالمؤمنين7: الملائكة خدام المؤمنين و نيز: اهل بيت: فرمودند: ان الملائكة لخدامنا و خدام محبينا و...) اين مسئله چگونه توجيه ميشود؟

در آية 69 از سورة مباركة زمر آمده است: ... و اشرقت الارض بنور ربّها، در زيارت جامعة كبيره نيز آمده: واشرقت الارض بنوركم; آيا منظور از نور ربّها، نور چهارده معصوم: است؟

آيا مسلمانان، بر اساس آيه 36 سورة ابراهيم فرزندان روحاني و واقعي انبيأ و ائمه اطهار هستند؟ لطفاً بفرماييد چرا برخي، چنين اعتقادي ندارند؟

آيا براي رفتن به كربلا در قرآن، شرايطي بيان شده است؟