با توجه به اينكه بنده در دوران كودكي در محيط اجتماعي بديبزرگ شدم به گناهان بزرگي دست زده ام و حالانيز پشيمان مي باشم در ضمن توانايي كفاره اين گناهان راهم ندارم .تصميم گرفته ام كه توبه كرده وبه خود شناسي و عرفان روي آورم ولي وقتي آن گناهان (لواط و زنا) در ذهنم جلوه گر مي شود نا اميد مي شوم و دوباره بر مي گردم .حال با اين وضعيت آيا من مي توانم وارد عرفان شوم و به آن چه به ساير بزرگان داده شده است دست يابم آيا در اين صورت در صف انسانهاي بزرگ و صالحان قرار مي گيرم ؟