با توجه به ماده 522 قانون آيين دادرسي دادگاههاي عمومي و انقلاب در امور مدني كه مقرر مي دارد: «دردعاويي كه موضوع آن دين و از نوع وجه رايج بوده و با مطالبه داين و تمكن مديون ، مديون امتناع از پرداخت نموده ، در صورت تغيير فاحش شاخص قيمت سالانه از زمان سررسيد تا هنگام پرداخت و پس از مطالبه طلبكار،دادگاه با رعايت تناسب تغيير شاخص قيمت سالانه كه توسط بانك مركزي جمهوري اسلامي ايران تعيين مي گردد محاسبه و مورد حكم قرار خواهد داد... .» به سؤال هاي زير پاسخ بفرماييد:
1. در اين ماده يكي از شرايط استحقاق داين نسبت به دريافت خسارت تأخير تأديه و تحقق و تعلق خسارت تأخير تأديه بر ذمه مديون را امتناع مديون از پرداخت بدهي خود هنگام مطالبه داين با وجود تمكن مديون اعلام نموده است ، حال سؤال اين است كه آيا اصل بر تمكن مديون است و در صورت ادعاي عدم تمكن از سوي مديون ،مديون بايد عدم تمكن خود را اثبات نمايد يا اصل بر عدم تمكن مديون است و داين بايد تمكن مديون را هنگام مطالبه طلب خود اثبات نمايد و در صورت عدم اثبات تمكن مديون ، مستحق دريافت خسارت تأخير تأديه نمي باشد؟
2. اگر مديون ، علي رغم ابلاغ قانوني ، در دادگاه حاضر نشود يا مجهول المكان يا متواري باشد آيا در صورت مطالبه داين ، در صورتي كه داين نتواند تمكن مديون را هنگام مطالبه اثبات نمايد مي توان علاوه بر پرداخت اصل بدهي ، مديون را به پرداخت خسارت تأخير تأديه محكوم نمود يا خير؟
3. در صورتي كه داين مطالبه نمايد آيا مي توان به صورت كلي مديون را به پرداخت خسارت تأخير تأديه اززمان سررسيد تا زمان اجراي حكم محكوم نمود يا بايستي تا زمان صدور حكم مبلغ خسارت تأخير تأديه رامحاسبه و شخصا مورد حكم قرار داد؟